Abdüllatif Uyan

Türkiye

Bir işte ihlâs yoksa

Mevlânâ hazretlerine bir gün; "İhlâs nedir" diye sorarlar. Onlara şu menkıbeyi anlatır: Bir ilim talebesi, zengin bir tüccarla yolculuğa çıkar. Talebe, fakirdir, gariptir. Elbisesi yırtık ve eskidir. Ayakkabı mı Ne gezer! Yalın ayaktır zavallı. Zengin bunu fark eder. Garibi sevindirmek ister. Bir mola yerinde bir çift pabuç alıp giydirir. Talebe ço

"O düşünceyi bırak!.."

Hazret-i Mevlâna'nın ilim sahibi bir talebesi vardı. Bir gün onu çağırıp; "Sen bir kitap yaz!" dedi. Talebe; "Baş üstüne hocam" dedi Ve kısa zamanda bitirip takdim etti. Hazret-i Mevlâna, kitaba göz gezdirdi. Ve çok beğenip; "Aferin, güzel olmuş" buyurdu. Ve "hırkasını" çıkarıp hediye etti ona. Lâkin o, az gördü bunu. Fazlasını bekliyordu. Kendi

Siz ne biçim askersiniz!

(Dünden devam) Noyan Han'ın hiddeti katlanır! Olanların hikmetini düşünmez. Askerini şiddetle azarlayıp; "Ne biçim askersiniz! Bir işi beceremediniz!" diye bağırır. Kendisi ileri atılır. Yayını gerer, üç ok fırlatır. Üçü de ayağının dibine düşer. Daha da öfkeye kapılır! "Atımı getirin!" diye kükrer. Koşup getirirler. Hiddetle atına biner! Ama bu de

Allah, kendine sığınanı korur

Hazret-i Mevlânâ zamanında, Moğol Valisi zalim Noyan Han Konya'yı muhasara eder, kuşatır. Müslüman halk sıkıntıya düşer. Hazret-i Mevlânâ'ya giderler. Ve duasını isterler. Büyük Velî; "Korkmayın, Allah, kendine sığınanları korur" buyurur. Ve çıkar evden. Gelir şehir meydanına. İnanılmaz derecede heybetli ve vakurdur. Meydanda namaza durur. Askerler

O gelmesin, ben giderim

Bedreddîn-i Tirmizî adında biri simya ilmiyle yani altın yapmakla uğraşmaktadır. Bir ara Mevlânâ hazretlerinin bu işte mahir olduğunu işitir. Sevinir ve merak eder. Oğlu Sultan Veled'e gider. "Ben simyagerim, babanızı görmek istiyorum" der. Sultan Veled "Pekâlâ" der. O akşam babasına arz eder. Mevlânâ buyurur ki: "O gelmesin, ben giderim." Ertesi g

Onları şu çamurun içine at!

Bir gün Selçuklu Pâdişahı Rükneddîn, biriyle bir kese altın gönderdi Hazret-i Mevlânâ'ya. Hazreti Mevlânâ kabul etmedi. Ve o kimseye buyurdu ki: "Onları şu çamurun içine at!" Adamcağız da onları aldı. Ve çamurların içine attı. Duyanlar oraya koştular. Bir altın için çamurlara battılar. Berbat oldu elbiseleri. Mevlânâ talebelerine sordu: "Şunları gö

Etin en lezzetli yeri neresidir

Mevlânâ zamanında, bir kimse bilmez bu zatın büyüklüğünü. Aleyhinde konuşur. Dedikodusunu yapar. Kendisini ikaz ederler. "O zat, bir Veli'dir" derler. Ama aldırmaz. Konuşmaya devam eder. Gece rüyada Efendimizi görür. Üstelik Mevlânâ dergâhında. Hatta onun minderinde oturmuş. Eshabıyla sohbet buyurmaktadır. Az sonra bir sofra gelir ortaya. Sofrada e

Rabb'in kim, dinin nedir

Hazret-i Mevlânâ'yı çok seven bir mümin ölmek üzeredir. Evladını çağırıp; "Oğlum, ben ölürsem Hazret-i Mevlânâ, kabrimde dursun. Affım için Allah'a niyazda bulunsun" diye vasiyet eder. Sonra vefat eder. Hazret-i Mevlânâ'ya giderler. Bu vasiyeti ona bildirirler. "Memnuniyetle" buyurur. Ve gidip kabir başında durur. O zatın affı için yalvarır. Ölen k

Bizim Saka'yı istediler

Mevlânâ hazretlerine, bir gün üç kişi gelir. Üçü de nurani kimselerdir. Hazret-i Mevlânâ'nın karşısında edeple otururlar. Alçak sesle bir şey sorarlar. Hazret-i Mevlânâ dinler. "Uygundur" buyurur. Onlar, bu cevabı alırlar. Veda edip ayrılırlar. Oğlu Sultan Veled, sorar: "O gidenler kimlerdi baba" Buyurur ki: "Onlar (ricâl-i gayb) dendi evlâdım. Hal

Hazret-i Mevlânâ'nın selâmı var

Hazret-i Mevlânâ'yı çok seven bir tüccar vardır. Bir gün İstanbul'a gitmeye niyet eder. Hazret-i Mevlânâ'ya sorar ki: "Bana bir emriniz var mı efendim" Buyurur ki: "Falan camiye git! Orada genç bir âbid olacak. Ona bizden selam söyle." Tüccar "Baş üstüne" der. Ve yola çıkar. İşlerini bitirip o camiye varır. İçeride genç bir (âbid) görür. Yanına yak