Mevlânâ zamanında, bir kimse bilmez bu zatın büyüklüğünü. Aleyhinde konuşur. Dedikodusunu yapar. Kendisini ikaz ederler. "O zat, bir Veli'dir" derler. Ama aldırmaz. Konuşmaya devam eder. Gece rüyada Efendimizi görür. Üstelik Mevlânâ dergâhında. Hatta onun minderinde oturmuş. Eshabıyla sohbet buyurmaktadır. Az sonra bir sofra gelir ortaya. Sofrada et yemeği vardır. O da yanlarına gitmek ister. Ama cesaret edemez. Efendimiz onu davet ederler. Yanlarında yer verirler. Kendi tabağındaki eti ona ikram ederler. O alıp yer ki, çok lezzetlidir. Sorar Efendimize: "Etin en lezzetli yeri neresidir" "Kemiğe bitişik olandır." O sırada uyanır adam. Görür ki, kalbi bir hoş olmuş. Mevlânâ'nın