Hazret-i Mevlânâ'yı çok seven bir mümin ölmek üzeredir. Evladını çağırıp; "Oğlum, ben ölürsem Hazret-i Mevlânâ, kabrimde dursun. Affım için Allah'a niyazda bulunsun" diye vasiyet eder. Sonra vefat eder. Hazret-i Mevlânâ'ya giderler. Bu vasiyeti ona bildirirler. "Memnuniyetle" buyurur. Ve gidip kabir başında durur. O zatın affı için yalvarır. Ölen kişinin pek ameli yoktur. Ama Mevlânâ'yı çok sever. Çocuklarından biri, rüyada görür ki, babası cennettedir. Makamı da çok yüksektir. Merak edip sorar ki: "Babacığım, bu yüksek makama nasıl kavuştun" Babası da cevaben; "Defterimde fazla bir amelim yoktu. Ama Hazret-i Mevlânâ'yı çok seviyordum" der. Ve