Bir gün Selçuklu Pâdişahı Rükneddîn, biriyle bir kese altın gönderdi Hazret-i Mevlânâ'ya. Hazreti Mevlânâ kabul etmedi. Ve o kimseye buyurdu ki: "Onları şu çamurun içine at!" Adamcağız da onları aldı. Ve çamurların içine attı. Duyanlar oraya koştular. Bir altın için çamurlara battılar. Berbat oldu elbiseleri. Mevlânâ talebelerine sordu: "Şunları gördünüz mü" "Gördük hocam" dediler. "İşte dünya sevgisi de böyledir çocuklar. Girdiği kalbi berbat eder" buyurdu. Gençler sordular ki: "Yâni dünyaya çalışmayalım mı" "Hayır, öyle değil" buyurdu. Ve izah etti: "Bilâkis çok çalışın. Müslüman çalışkan olur. Tembellik yoktur bizim dinimizde. Dünyaya çalışın, ama sevgisi olmasın kalbinizde."