Biraz geç kaldık
Hayata yetişmeye çalıştıkça uzaklaşıyor bizden, arkasından yetişmeye çalıştığımız bir otobüs misali. İlkin yavaş adımlarla başlıyoruz; sonra otobüs hızlandıkça biz de ritim tutuyoruz onun hızına. Bir umutla şoförün yan aynaya bakıp bizi görmesini beklerken durması için el kol sallamayı da ihmal etmiyoruz. Ama nafile… Hayat dönüp bakmıyor arkasına.
04.09.2025
95
