Nil Karaibrahimgil Tüm Köşe Yazıları

"Bunu ben böyle yapıyorum." Siz böyle yapmıyor olabilirsiniz. Bunun böyle yapılmadığını düşünüyor olabilirsiniz.Belki aranızda anlaştınız ve kesin karar verdiniz bunun böyle yapılmayacağına ve bu sizin tek gerçeğiniz. Belki sorgulanmayacak kadar eskilerden beri, bu tıpkı sizin dediğiniz gibi yapıldı. Hatta belki birçok yere yazıldı, bunun sadece bu

16 0 0

Bir okulun bahçesindeki bankta oturuyoruz Serdar'la.Oğlumuz yeni bir okula başladı, alışma süreci.Arada pencereden bize bakıyor.İnsan hayatında arada pencereden kimlere, nelere bakıp içi rahat ediyor merak ediyorum.8 yaşındayken anne babana. 13 yaşındayken kime, neye23 yaşındaykenYa 33, 53...Hayatın duvardan kollarıyla bizi sıkıştırdığı zamanlarda,

16 0 0

Eylül geldi mi, içimi duvardan duvara sevinç kaplar.Birdenbire yağmurlar, basınca çıtlayan yapraklar, utanmadan soyunan ağaçlar.Uykuya hazırlanan, esnemeye başlayan doğa.Çocuklar da okulda.Eylül geldi mi, bir telaş başlar... Yapacağım ne çok şey var.Ve nasıl çok çok azını yapmayı başardımNasıl koydum raflara ve bekledim üzerine tozun çökmesiniEylül

23 0 0

2013 Şubat'ında Sertab'a demiştim.Yeri geldi, şimdi yine söyledim.İkimiz de günlerdir, çalışmaktan bitap düştük.Sanıyorlar ki, arkamızda bir ordu, yanımızda iki kanat var. Yok.Arkamızda bir başımıza seçtiğimiz, tek başımıza geçtiğimiz yollar.Yanımızda iki yana sallanan incecik ama kaslı kollar.Çok güçlü olmak zorundayız. Hep devam etmek, artmak, ço

24 0 0

Çağla'yla bahçede oturuyoruz. Tembel bir yaz günü."Terapi ne güzel bir şey keşke herkes bilse, keşke herkes gidebilse" diyor. "Bence de" diyorum. Sokrates gibi, sorular soruyor, içinde cevaplar arıyorsun. Cevabından da yeni bir soru doğuyor. Cevapları bırakıp, sorulara bakmaya başlıyorsun. Sonra daha da güzel bir şey oluyor, sen de kendine soru sor

27 0 0

Aklımdaki her şeyi yazacak olsam kafanız karışır, yazmayacağım. Onun yerine gelin sizi Çeşme'nin plajlarına götüreyim.Yüzmekten çok yürüyüş yapılan denizlerine. Yürü yürü bitmeyen, bir türlü derinleşmeyen, dalgası eksik olmayan o oyunbaz sularına. Çocukların bayıldığı, dalgalarına atladığı, sonsuz kumunda koştuğu kıyılarına.Babamla Ilıca Plajı'na y

38 0 0

Oldum olası sevdim renkleri. Rengarenk olmayı. Rengarenk diye şarkı sözü bile yazdım.Hiçbir kelime mavinin sonsuzluğunu, kırmızının alevini ya da sarının umudunu anlatamaz. Hasta olduğumda, boynumu renklere sarar, oğlum üşüttüğünde muhakkak üzerine turuncu örtüsünü örterim. Bazı müzisyenlerin notaları renk olarak, şarkıları bir renk cümbüşü olarak

38 0 0

Tesadüfen, tamamen tesadüfen.Çocuğu olmuşum Suavi'yle Berin'in.Doğmuşum bir sonbahar günü Ankara'da.İsmimi Nil koymuşlar.Tesadüfen, tamamen tesadüfen.Çocuğu olmayıvermişim Aneni ve Banga'nın, doğmamışım bir yaz akşamı Harare'de.Bu yüzden ismim Shona değil.Peki her şey bu kadar tesadüfken, insanlığı bir yana bırakıp bu kadar kimlik bağımlısı olmamız

30 0 0

Sheila Heti'nin son kitabındaki bu ayrım çok hoşuma gitti.Kuş yumurtasından doğan insanlar, güzellik, ahenk ve anlam peşindeler. Doğaya ve dünyaya kuşbakışı bakıyorlar. Onların her şeye mesafeleri var. Bu insanlar kuşlar gibi uçucu, narin ve güçlü. Hayatın içinde süzülüyorlar.Balık yumurtasından doğanlar, sanki koca bir balık yumurtası havuzunda ya

24 0 0

Hani bazen olur, bir şey hayal edersin, gider ona varırsın, bakarsın hayal değil meyalmiş.Bazı kelimeler, sadece belli dillerde yaşar. Çok şey söyler. Biz insan olduğumuzdan o duyguları biliriz, ama ismini kendi dilimizde koyamayız. Adsız bir sokak çocuğu gibi, arada bir belirir ve kaybolur. 'Weltschmerz' de öyle bir kelime. Almanca bu kavram. Düny

27 0 0