Hemen diyeceksiniz ki "Neden"Daha sakin bir insan olabilmek için tabii ki.

Sabahtan sağ bileğime 5 lastik saç bandı koyuyorum.
Amaç hepsini gün sonu sola alabilmek.
Her sakince tepki verebildiğimde, kibarlığımı, saygımı ve merkezimi tutabildiğimde hop bir bant sola.
"Ne gerek var, hem sen bu kadar kendini kaybeden biri misin" diyebilirsiniz...
Evet, öyleyim.
Özellikle annelikte öyleyim.
Ani çıkışlarım oluyor ya da küçük şeylere büyük tepkiler verebiliyorum.
Bu bant yöntemiyle, sabahları ev Tayland'da bir meditasyon kampı kadar sakin.
"A demek öyle...Peki, acaba... Tamam o halde" gibi başlayan cümleler düşünün.
Hep diyorum, insan inşaat halinde, her an her gün yap boz.
Tamirat. Silip düzeltmeler.
Bir heykeltıraş gibi, her gün eserimizi küçük değişikliklerle var etmeye çalışmayacaksak, çoğunluğun renksizliğinde siliniriz.
Dünya çoğunluğun renksizliğinde silinmek için fazla kalabalık ve fazla heyecan dolu.
O yüzden tokadan alarma, günlük tutmaktan kendinle baş başa yürüyüşlere ne renklerinizi çıkartıyor, sizi daha iyi biri yapıyorsa o.

Müzikli sohbet

Yarın Evrencan Gündüz'ün YouTube programına çıkacağım.
Evrencan'la hikayemiz biz doğmadan önce başlıyor aslında.
Babası müzisyen Asım Can Gündüz, babamın çok yakın arkadaşıydı.
Ankara'da evimize gelen, o hayat ve müzik taşan Asım'ı hatırlıyorum.
Nasıl oluyor bilmiyorum ama hep neşeli, hayatı hep şakasından ve olurundan tutan biriydi.
Müthiş bir müzisyendi aynı zamanda.
Gitarıyla harikalar yaratırdı. Sonra biz İstanbul'a taşındık.