Genellikle, kasap gibi her şeyi önce kabaca ikiye ayırıp, dünyaya oradan bakanları sevmem.

Çünkü hepimizin içi biraz ondan biraz bundan. Bazen öyle davranıyoruz bazen böyle.
Zenginlik dolu, çeşitlilik ve hayret doluyuz.
Ayrıca potansiyeller doluyuz, beynimizi eğip bükebiliyor, yeni yollar açıp, eski yollara uğramayabiliyoruz.
Yine de bayıldım ben bu termostat termometre ayrımına.
Var böyle insanlar. Kendilerini de hemen belli ederler.
Termometreler, odadaki ısıyı söyler.
Oda gerginse gergin, neşeliyse neşeli.
Odadakiler koşuyorsa koşuyor, yoksa duruyor.
Odaya göre şekil alır, ortama reaksiyon verirler.
Başkaları karar verir kendilerini nasıl hissedeceklerine.
Dolayısıyla günlerini, o günün havasına göre yaşarlar.
Hayat onlara nasıl davranırsa, o şekli alırlar.
Günleri böyle geçtiği için, hayatları da hava koşullarına uyum sağlamakla geçer.
Kısaca işleri şansa kalır.
Termostatlar, odaya ısıyı söyler.
Kendilerini o gün nasıl hissetmek istediklerini termostatı kurar gibi kurar ve ona göre yaşarlar.
Eğer ısıyı şükran ve neşeye kurmuşlarsa, hangi odada olurlarsa olsunlar o enerjiyi yayar, ortamın tonunu belirlerler.
Odaya girdiklerinde, odadaki ısıyı önemsemez, kendi ısılarını yayarlar.
Onlar belli bir hali seçer ve kararlarını ona göre verirler.
Ben bugünü
verimli geçireceğim, birilerine iyi geleceğim, iyilik yapacağım derler.