Aileyi korumaya çalışalım. Çalışalım da ne yapalım sorusu, bizi bırakmıyor. Aile paramparça olmuş dağılmış hatta parçalar birbirinden uzaklaşarak yabancılaşmışlar. Aileyi bırakın, bireyi bulabilirseniz, onu koruyun, kurtarın. O da kayıplar listesinde. Esasında bulabilirseniz insanı arayın. Peşinen ifade etme zorundayım. İnsan da yoğun sis bulutları gölgeleri arasında görünmüyor. Her şeye rağmen yine de insan vardır. Değerlidir. Vardır, var olmasına da, ya, insanlık neyin sıkıntısını yaşıyor. Elbette insan vardır ve bunların çoğu bu kategoride değildir. Fakat unutmayalım ki, "bir çuval elmayı bir çürük elma çürütmeye yeterlidir." Bunu çok iyi bilen şer güçlerin öncüleri öncelikle kadını hedef aldılar. Ne zamanki kadının analık genlerine dokundular onu en değerli duygularından ve en üstün vasıflarından kopardılar. Her şeyini gasp edip soyup soğana çevirdiler. Kocasını, oğlunu ve kızını elinden aldılar. Onu "ana" makamında tutan arını, edebini, hayâsını, merhametini, şefkatini, kadınlık duygularını velhasıl bütün manevî değerlerini çaldılar. İliklerini boşalttılar. Aile âbidesini metrûk enkaza çevirdiler. Aileyi, düşmanca temelini sarsarak tahrip ettiler. Ortalık tam keşmekeşi andırır hale geldi. Analar, hemen hiçbir yırtıcı vahşi hayvanın yapmadığı çılgınlığı yapıyor. Evlatlar, analarına babalarına saldırmaya kalkışıyorlar. Bunlar bütün