Ali Hakkoymaz

Yeni Asya

Selim Ali'nin bir günü - Ân diyarı (74)

Bugün hiçbir şey yapmadı Selim Ali. Günler geçip gidiyor, dedi, kendi kendine. Elde var hiç.Albümleri karıştırdı bir ara. İlkokuldan tek bir fotoğrafa uzun uzun daldı. Ağladı belki! Uzaklara bakan bir çocuk vardı ön tarafta. O kendisiydi. "Günler gelip geçmekteler... Kuşlar gibi uçmaktalar..." Eli, babasının o küçük radyosuna gitti. Bir acıklı tür

Bir gün belki ölebiliriz!

Ölümü tahminler listesine al Selim Ali."Öleceğin kimse bilmez." diyorsa şair; kimseler ölüme koştuğunun farkında değil demek! Şundan diyorum bunları. Babam öldü de... Onu görünce aklıma ölüm gelmezdi hiç. Hep koşar, hep çalışır, hep biriktirirdi. Bugünün yarını vardı da... O yarın ölüm"müş meğer! Otursana biraz babacağım. "Ölünce çok yatacağız."

Kendinle tanışmalısın! - Ân diyarı (72)

Kuş sesleri nerde Selim AliBenim çocukluğumda köyde, bağda olmasak da şehirde kuşlar vardı. Şimdi de var ama tek tük... Sabahın o er vakitlerinde nasıl da cümbüşe dururlardı. Uzun uzun dinler, seyrederdim serçeleri. Balköpüğü, benekli, yerinde duramayan o minicik rüyacıklar uçup gitmiş; iyi mi! Nereye gitti o beste, o koro, o sabah şenlikleri, te

Tarih: Dünden ziyade yarın (mı) - Ân diyarı (71)

Hesapların, her şeyin bu kadar şaşacağınıDünyanın bu kadar sanallaşacağını... Helal ve haramın bu kadar karışacağını... Yalanlarla doğruların canciğer kuzu sarması olacağını... Kimi yakınlarınızın ne kadar uzak... Kimi uzakların ne kadar yakın duracağını bu kadar tahmin edemezdim Selim Ali. Yaşamak çok uzaklara düştü bu arada. Mevsimleri unuttuk; g

Yaşama sevincin nerde - Ân diyarı (70)

Selim Ali!Okullara edebiyat dersi konmuş ama adı var kendi yok; öteki dersler gibi... Edebiyat okumakla başlar. Okumuyoruz. Okumayınca düşünemiyoruz. Düşünerek yaşamayınca; yaşadıklarımız bizi dehşete düşürüyor. Her yanlış bir yere tosluyor. Milyonlarca nüfus, bin şiir kitabı okumuyor. Kiminle hangi ince bir konuyu konuşacaksın Kelimesiz birisiyle

Hürriyet: Aşkın ilk adı - Ân diyarı (69)

Bilgin Abi, insanlığın çoktan kaybolmuş hazinesini arıyordu. Kendi kendine ve bir yerlere konuşur gibiydi:"Ah, ah! Hürriyet! Çok nazlı çok pahalısın. Namık Kemal aradı; bulamadı. Ne efsunkâr imişsin, dedi. Orhan Veli (bile) gördü; esaretin kara yüzünü de: "Kelle fiyatına hürriyet; Esirlik bedava..."yı esir ruhlara kazımak istedi ama nafile! İnsan

Şimdiki zaman sözleri - Ân diyarı (68)

Zamanı görmeden yaşayınca hay-atın çok da farkında olmuyor muyuz Bilgin AbiHâlbuki zamanla kuşatılı değil miyiz "Zamansız..." dediğimiz neler varsa; zamanın gözlerine bakıp saatleri kurmadığımız için... Zaman ah zaman! Dişlerimi döken... Saçlarımı yolan... Yalaaan! Şairler zamanın vefasızlığını mısralarına taşırken... Tarihin taşlarına yılların sar

Kuş davetiyesi - Ân diyarı (67)

Bilgin Abi aynaların gözünün içine bakıp bir şeyler fısıldıyor, Selim Ali: "Gel, bu mevzuları açmayalım. Kellim, Kellim; lâ yenfa(Konuş, konuş; boşuna...) Ne sen değişiyorsun ne ben Aramız açılıyor boş yere.Gel, kapatalım bu sağır şeyleri. Nefeslerimiz sayılı... Yıllardır aynı şey; ne değişti O-yalandığımız yeter. Daha beter olmadan kelimelerimiz

"Safderunlar cemaati" - Ân diyarı (66)

Selim Ali, işin başı hürriyet Ötesi insanın yüz sayısını çoğaltır. Kimse kimseyi tanıyamaz.Korku, esaret, fukaralık, cehalet, yüzsüzlük, netsizlik, zamansızlık, sanatsızlık, zanaatsızlık, hâl dilini tercüme edememek (mukteza-yı hâli bilememek) çöküşün ayak sesleridir. Bu liste daha uzar da... Düşünesin diye... Birkaç pencere açayım dedim. Bu ahir

Yaşamak dediğin: Şimdi - Ân diyarı (65)

Selim Ali, insan en çok kendini unuturmuş.Ayna kendini göremez, derler; ondan mı Kendi söküğünü dikemeyen iğne mi insan yoksa Terazi miyiz ya da kendini tartamayan Her şeyi merak et; kendini unut; olur mu bu İnsan kendini unutunca, tanımayınca... neyi tanır ki Ağaçları da görmez, üstündeki kuş yuvalarını da... Yakar, yıkar, tarumar eder. Kuş yuva