Bazı insanî değerler vardır ki, varlıklarının olduğundan haberdar olmak, olduklarını görmekten daha önemlidir.

Ahbaplık, dostluk bunlardan birisidir. İnsan dostlarıyla, ahbapları ile vardır. Kendi kimliğini, şahsiyetini ve başkalarının; vücudî, fiilî ve amelî varlıklarını dostlarıyla ahbaplarıyla ve onların yaptığı işlerle tanır, bilir ve kabullenir.

Ahbaplıkta, dostlukta en önemli olmaması lazım gelen şey menfaattir. Hani büyük Üstad Bediüzzaman boşuna söylememiş; "menfaat üzerine dönen siyaset canavardır."

Siyaset kelimesi yalnızca politik manalar için ifade edilip düşünülmemelidir. Sosyal içtimaî hayatın her alanında ve menfaatin söz konusu olduğu her şartta siyaset ilminin dalları budakları muhakkak vardır.

En önemli dostluk ve ahbaplık ise Kur'an'ın, imanın ve İslam'ın emirleri ve istekleri doğrultusundaki uhrevî özelliği, güzelliği olan, tesanüd ve ihlasla vücut bulanlardır.

Koca dünyayı bir küçük menfaatine ve metaına değişenler olduğu gibi koca dünyanın tamamının menfaatini ve metaını ahiretlik, uhrevî bağı olan hiçbir şeyi değişmeyen ve değer vermeyenler de vardır.

Öyle dostluklar olmalı ki düşmanlar bile; fazilet ve güzelliğinden dolayı o dostluklara özenebilmelidirler.