Asu Maro

Milliyet

Hayaletlerin fısıldadığı kadın

Bir filmin memleket dertlerine, insanlık hallerine dair söyleyecek sözü, politik bir duruşu olması o filmin karanlığa, ümitsizliğe boğulmasını gerektirir mi Ya da tersinden sorarsak muzip bir dil, gülümseten hatta güldüren bir anlatımla ciddi meselelere dokunmak mümkün değil midirBugüne kadar senaryo yazarı ve yapımcı olarak pek çok işte imzasını g

Seyirciyle güçlenen umut

Bu yıl "Sinema barıştır, sinema özgürlüktür" mottosuyla yola çıkan 32. Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali sona erdi. Ödül gecesine Pelin Esmer'in En İyi Film dahil sekiz ödül alan filmi "O da Bir Şey mi" damgasını vurdu.Kentinin dokusuyla, kültürüyle, sanatla olan bağıyla, yetiştirdiği yazarlarla, sinemacılarla gurur duyan Adana'nın 32. k

Zamanın ruhuna meydan okuyan festival

"Cesareti olmayan, bir şeyler yapmak isteyip kendini bir köşede sıkışmış hisseden her gencin bulunması gereken bir ortam".Ayvalık Uluslararası Film Festivali'nin Kültür İçin Alan'ın desteklediği Genç Sinema programının katılımcılarından birine ait bu cümle ve öncelikle bir film festivalinin bir üniversite öğrencisine bu cümleyi kurdurabilmesi ne ka

Hayalet eko otelin tuhaf hikâyesi

Naturland adı size bir şey söylüyor mu Bu aslında insanın yaşını ortaya çıkaran sorulardan biri. Çünkü Naturland Eko Park ve Resort Otel, Antalya Kemer'de 1991 yılında turizme açılan bir 'eko tatil köyü'. Daha ekolojik tatil, ekolojik tarım, ekolojik hayat tanımları o kadar da hayatımıza girmemişken, dünyanın ilk ekolojik otellerinden. 1988 yılında

Ege'den yola çıkan film rüzgârı

Yılın o dönemi diye bir şey var, yazın bitmekte oluşunu üzücü bir şey olmaktan çıkarıyor. Nedir, film festivallerinin sıraya girişi. Pazartesi İzmir Uluslararası Film ve Müzik Festivali'nin kapanışı yapıldı, dün Ayvalık'ın rüzgârı, dalgası ve tarihi mirasını logosuna taşıyan Ayvalık Uluslararası Film Festivali Ayvalık Belediyesi Büyük Park Amfitiya

Gölge kadınlar ve önlerindeki duvarlar

Yeri geldikçe dile getirdiğim gibi sinemada, ekranda, sahnede kadın karakterlerin hikâyelerinin az anlatılıyor olmasıyla ilgili hep bir şikâyetim var. Hani çok klişe bir cümle vardır; röportajlarda sıkça kurulur; "Herkes kendisinden bir şey bulacak". Ben bulamıyorum işte. Hâlâöyle dünyalar kuruluyor ki kadın fon perdesinden hâllice, karakter demeye

Tesadüfün iğne deliği mi

Yıl 1986, bir oyun izledim, şaşırarak ve büyülenerek izlediğim ilk oyun olarak geçmiş kişisel tarihime; Ortaoyuncular'dan "İçinden Tramvay Geçen Şarkı". Öncesinde İstiklal Caddesi'nde Nazi subayı kılıklı oyuncular "Kimlik bitte" diye yolumuzu kesiyor, kimse "kimsiniz" diye sormuyor, kuzu kuzu çıkarıyor, bu kısım bir sosyal deney olarak epey ses get

Bir hayat sevdalısına veda

Kuruçeşme'deki barında 2000'li yılların başında tanımıştım Ece'yi. Uzaktan çekinerek izlediğimi hatırlıyorum bu heybetli kadını. Bir ruh 'heybeti' sözünü ettiğim, çekinirsiniz önce genelde. Ne kadar kocaman bir kalbi olduğunu, o kalbe neleri neleri sığdırdığını sonradan görürsünüz. Dikkatli bakarsanız. Çünkü o her şeye dikkatli bakar, özenli bakar.

Boğaz'a karşı sanatsal karşılaşmalar

Devasa sahnelerde karşımıza büyük, daha büyük, en büyük prodüksiyonların çıktığı, bunların bir kısmının da gümbür gümbür gelip sessizce yok olduğu bir devirdeyiz. Çünkü yaratıcılık devasa sahnelere, görkemli dekorlara, pahalı ses ve ışık oyunlarına ihtiyaç duyan bir şey değil. Anlamını sade bir tasarım, yalın bir anlatımda bulan çok değerli işler y

Başkalarının acısı

Daha ilkokuldaydım, bir arkadaşımın babası ölmüştü, çevremde tanık olduğum ilk anne baba ölümü olmalı. Bir zaman sonra kızın sokağa çıkarken makyaj yapmış olmasının eleştiri konusu olduğunu hatırlıyorum. Daha sosyal medya yok ama komşu teyze heyeti var, neyin nasıl yaşanması gerektiğine karar veren. "Aaa süslenmiş püslenmiş çıkmış, daha şurada kaç