Bir gün Beatles elemanları Paul, John, George ve Ringo turnedeyken, kendilerini bir kar fırtınasında bulurlar.

O kadar sis vardır ki arabanın içinde kendi ellerini bile göremiyorlardır.

Araba ağır ağır, öndeki arabanın karda bıraktığı teker izlerinde yolu bularak ilerlerken, yoldan çıkar ve yan yatarak aşağı sürüklenir.

Hepsi arabadan titreyerek çıkar ve "buradan nasıl çıkacağız" diye düşünürler.

O sırada aralarından biri, hangisi bilmiyoruz, der ki: "Elbet bir şey olacak".

Paul Mc Cartney, "Lyrics" kitabında bunun karanlık ve moralsiz günlerde tutunulacak en güzel felsefe olduğunu söylüyor, "'Elbet bir şey olacak' yüzeysel ve kaderci gibi dursa da, insana böyle zamanlarda yardım eden bir cümle" diyor.

Ne düşünüyorsunuz Sizce kendimizi tünellerde bulduğumuz, yol bitti sandığımız zamanlarda, bu cümle meşaleyi yakabilir mi Bence, yakar.

Bir kar çukurunda yan dönmüş bir arabanın içinde hayat bitmediyse, elbet bir şey olur.

Biz nefes aldıkça hayat yeni olayları yüklemeye devam eder çünkü.

Karşımıza asla düşünmediğimiz, düşünsek de bulamayacağımız şeyler çıkarır.

Hayatın en güzel yanı bu değil mi, sürprizleri değil mi

Planlarımıza nanik yapıp, bambaşka bir yerden cee yapan değil mi

Hep bizi yoldan çıkarıp, çaresiz bırakacak değil ya!

Elbet bir şey olacak ve biz oradan çıkıp, turnemize devam edeceğiz.

Hâlâ şunu bilmiyorum.

Hayat oluyor zaten ve biz onunla sürüklenirken bir şey yapıyoruz mu zannediyoruz yoksa biz ne düşünürsek onu mu yaşıyoruz

Yoksa hep beraber, karışık bir şey mi

Bunun içinden çıkamasam da, bir şeyin içinden nasıl çıkılır biliyorum.

"Elbet bir şey olacak"la çıkılır.

Çoğu zaman ayağını gaz pedalından çekmezsen, ilerlemeye, akmaya ve aydınlığa devam ediyor hayat.

İşte ayağını gaz pedalından çekmemek için, bazılarına çok naif gelebilecek bu felsefelere ihtiyacımız var.

Oğluma yazdığım "Benden Sana" şarkısında geçen, "Bu da geçer ya hu'yu öğreteceğim' cümlesinde de gelecek olana inanma ve kendini ona bırakabilme felsefesi var.

Bunları başarmak kolay iş değil.