Makamım endişe. Bunu geç de olsa anladım.Ben kendime, üstüme başıma, halime filan biraz geç baktım.Göbeğimin pörtlediğini, ruhumun ödlekliğini filan geç gördüm. Ha, şunu da gördüm ama, önemli olan bunları görünce ne yaptığınmış.Onları görür görmez kıskıvrak yakalarım.İçimdeki türlü kaçak yapılanmayla hep savaşıyorum.Tez bir anlaşma yolluyorum tespit ettiğim açığa.Diyorum sizin koşullarınız nelerdirBenim de bazı koşullarım var.Ruhun zihin üzerindeki otoritesinden korkarak, hemen imzalıyor mecbur.Değişim başlıyor.Dışarıya yılda dört kez geliyorsa bahar, benim içime beş-altı kez, bazen 10 kez geliyor.Pencereleri açıp havalandırmalarım, kutulara koyup atmalarım, foşur foşur yerleri yıkamalarım çok benim.Fikrimi de çabuk değiştiriyorum ve bununla övünüyorum da.Bazen karşımdakine var gücümle bir şeyi savunurken, savunmanın ortasında, askerler taraf değiştirmeye başlıyor ve ben çaktırmamak için bin dereden su getiriyorum.İnsanın kendi çelişkilerine sürecek güzel cümleleri olmalı.Bu cümlelerden biri, "Kendimle mi çelişiyorum, ne güzel, demek içimde türlü zenginlik barındırıyorum"dur.Walt Whitman bunu diyerek, defalarca yardımıma koşmuştur.Bu köşede yıllardır yazmamın ardındaki hayal de, motivasyon da, elinize anahtar cümle sıkıştırmaktan başka şey de değil aslına bakarsanız...Neyse işte karşımdaki ben fikrimi, tavada krep çevirir gibi çevirince, birden şok olmasın diye, sanki yavaşça ikna oluyormuş gibi yapıyorum.Bunların hepsi oyunculuk gerektiren şeyler ve bu konuda da kötü olduğuma eminim.Fark etmez, kabuk değiştirir gibi fikrimi değiştirdiğimde tazelenirim.Eğer karşımdakinin