Atatürk, Cumhuriyetimizi kurduğunda, bence en büyük devrimi kadınlar yaşadı.

Şair olan babaannem Saliha AnılCumhuriyet sayesinde özgürce yaşadı.

Özgürce şiirler yazıp bastırdı.

Medeni Kanun sayesinde 50'lerde, üç oğlu varken boşanıp, kendine yeni bir hayat kurabilmişti.

İzmir güzeli seçilen, bana göbek adımı veren anneannem Ferhan Tüzünataçda, felsefe öğretmeniymiş o sıralar.

Birbirlerini ne yazık ki tanımadılar.

İkisi de çok çalışkan, girişimci, parlak kadınlardı.

İyi eğitim görmüş, çalışarak kendi ayakları üzerinde durmuş kadınlardı.

Annemi de öyle yetiştirmiş anneannem. Annem de çocuk da yaptı kariyer de.

Kızının bunu şarkı olarak yazacağını bilmeden.

Şimdi konserlerimde hep yanımda. Onun verdiği güç bambaşka.

Ben de bundan 23 sene önce "Ben Özgürüm" şarkısıyla doğdum.

Cumhuriyetin 100. yılını, 29 Ekim'de Manisa'da vereceğim konseri bu şarkıyla açarak kutlayacağım.

Benden önce gelmiş, cumhuriyetle doğup, yeşermiş o şanslı kadınların neslindenim.

Kuşaklar boyu, ilmek ilmek örülen o saç örgüsünde bir dize örgüyüm.

O günlerde Atatürk ve Meclis'in aldığı kararlar sayesinde bugün, bu ülkede rahat nefes alıp veren, kendini gerçekleştirebilen, mesleğini dilediğince icra eden özgür bir kadın ve bir dünya vatandaşıyım.

Ne mutlu bana, ne mutlu bize...

Cumhuriyetin 100. doğum gününde, bizden sonra gelen nesle büyük borcumuz ve sözümüz olmalı.

Annelerimiz, anneanne ve babaannelerimiz nasıl bu kanatlarla ve değerlerle bizi donattıysa, biz de gelecek nesillere bunu aktarmalı ve böyle gençler yetiştirmeliyiz.

"Fikri hür, vicdanı hür" ne güzel bir cümle...

Ne büyük bir dilek...

"Benim hem yollarım hem sözlerim hem de konuşan gözlerim var hürüm" demiştim ben de "Ben Özgürüm" şarkısında.

Hür olmak benim parçam. Dilimde bir yemin. Tuttuğum bir söz.