İnsan bir yeri ziyaret ettiğinde, mesela Topkapı Sarayı'nı, geriye hisler, birkaç an ve bazı cümleler kalıyor.Hayattan da geriye kalan bunlar bence. Hisler, birkaç an ve bazı cümleler. Mesela şu çeşmenin olduğu oda. Padişahlar ve saraydakiler, gizli şeyler konuşmak istediklerinde su sesinin yanına giderler. Odada gerçekten baskın bir su sesi var. Her yer mermer. Oğlum Aziz Arif'e sır verir gibi, bir şeyler fısıldadım. 'Bak suyun yanında olduğumuz için kimse bizi duymadı' dedim. Peki o çeşme neler duydu 1400'lerden bugüne Ne sırlar, ne planlar, ne tutkular. Aslında sırf o odada oturup, hayallere dalmak isterdim. Zamanda turistlik buna izin vermiyor. Şöyle bir bakıp, fotoğraf çekip geçiyorsun. Halbuki haremdeki hamamda köpükler içinde birbirinin saçlarını tarayan kadınları düşünmek istedim. Hem kız kardeşlik hem kıskançlık nasıl yaşandı dolu doluZindan var hemen haremin yanında. "Kilitli" dedi rehber...Cellatları düşündüm. Mezarlıkları ayrıymış onların. Bir şey de yazmazmış mezar taşlarında. Kanlı kılıçlarını yıkadıkları çeşme bile belliymiş...Mutfaklar inanılmaz büyük. Osmanlı mutfağında geçen bir roman okumuştum. O baharatların kokusu, o kapıların koşturmacası geldi gözümün önüne. Padişahın içtiği suyun pınarında gece gündüz bekleyenler geldi aklıma. Şimdi mermerler ve demir parmaklıklı pencerelere bakıp, o kokuları alabilir mi insan Peki ya, üzerine zehirli bir yemek konduğunda renk değiştiren tabakBu kapı nereye açılırdı: Cücelerin koğuşuna... Sarayda cüceler ve dilsizler yaşarmış. Aziz Arif en çok o konuyla ilgilendi. Neye benzerlerdi, ne giyerlerdi...Bugünden bakınca anlaması ne zor bunları. Yürüyorum ama iki bin yirmi iki yılında yürüyorum burayı. Sekiz yaşındaki oğlum bahçedeki ağacın oyuğunda oynarken... Ne zengin bir kültür, ne cıvıl cıvıl yer! İranlı şairler, Arap ve Yunan gökbilimciler, İtalyan bilim insanları ve sanatçılar...