KADIN Voleybol Milli Takımı'mızda oynayan Ebrar Karakurt isimli bir oyuncu var. Kendisi sık sık gündemimize geliyor. Ancak bir parçası olduğu takımın başarıları ile değil. Tüm takım çabalayarak bir başarı elde ediyor. Mesela Avrupa Şampiyonu oldular. Ancak takım, ne zaman bir başarı kazanıp bütün ülkeyi sevindirse Ebrar Karakurt bunu kendi sapkın cinsel yaşamının propagandası haline getirmek için fırsat kolluyor. Hemen sahneye çıkıyor. Toplumun sinir uçlarına dokunacak bir açıklama ya da hareket yapıyor. Birden milli takımımızın başarısını bırakıp bu kişinin sapkın cinsel yaşantısını konuşuyoruz.
Kendisinin maalesef sahip çıkanı da var. Birinci sırada artık iyiden iyiye şirazesini kaybetmiş takıntılı Kemalistler geliyor. Muhafazakar insanların eleştirdiği her şeye sahip çıkmak adetleri olmuş. Güneş doğudan doğar dense onlar sırf muhalefet olsun diye hayır batıdan doğar, hem batı daha ilericidir demek noktasına geldiler. Sapkın cinsek yaşantısını bulduğu her fırsatta afişe etmeye meraklı bu kişinin de bu mantıkla en büyük destekçisi kesildiler. Bir an için durup aklı selimle düşünmüyorlar, ya biz ne yapıyoruz demiyorlar. Peş peşe aldıkları seçim yenilgilerinin acısını sapla samanı birbirine karıştırdıkları bu türden anlamsız militanlıklarla dindirmeye çalışıyorlar. Hani desek ki; sözlerini paylaşmaya pek meraklı olduğunuz Gazi Mustafa Kemal "Ben sporcunun zeki, çevik ve ahlaklısını severim" demişti, bir anda Gazi Paşa'yı da satabilirler. Sakın abarttığımı düşünmeyin, Disney sahip çıkarken hiçbirinin aklına Atatürk gelmedi!
Bu mağlubiyet psikolojisi gözlerimizin önünde bir toplum kesimini yedi bitirdi. Eskiden Kemalistler sert, takıntılı, farklılıklara tahammülü olmayan, dogmatik düşüncelere sahip ve fakat ciddi, aileye önem veren, toplumsal ahlakı önceleyen, düzeni seven, vatanperver insanlardı. Onlarla bu ülkenin doğrultusunun ne olacağı konusunda anlaşamazdık. Biz daha müreffeh, dünyaya açık, özgür bir ülke isterdik. Onlar ise içine kapalı, sadece kendilerinin özgür ve zengin olduğu bir ülke. Ama mesela eskinin Kemalistlerinin vatanperverliğinden pek de kuşku duymazdık. PKK'yı desteklemezler, Selahattin Demirtaş'a övgü düzmezlerdi. Düzen insanıydılar. Yüzleri pek gülmezdi. Rakıyı pek severlerdi ama içip içip nara atan sarhoşlara, müptezellere, ayyaşlara sahip çıkmazlardı. Ve geneli mazbut aile babası, annesi tiplerdi. Bin bir türlü rezillik, avamlık ve ahlaksızlığın özgürlük namı altında sergilenmesinden hoşlanmazlardı.