ASRIN felaketinin üzerinden günler geçti. Arama-kurtarma çalışmaları bitti. Şimdi hızlıca enkaz kaldırılacak, yaralar sarılacak. Giden geri gelmeyecek lakin en azından kalanları bir nebze olsun rahatlatacak, acılarını dindirecek, yaralarını saracak çalışmalar yapılacak. Can kayıplarımıza üzüldüğümüz için pek aklımıza gelmedi ama asrın felaketinin bir de ekonomik boyutu var. Sadece depremde yıkılan konutların yerine yenisinin yapılması bile ciddi bir maliyet. Ancak bununla bitmiyor. Bölge aynı zamanda ülkemiz sanayi için önemli yerlerden bir tanesi. Deprem nedeni ile ülke çapında yavaşlayan ve bölgede tam anlamı ile duran ekonomik aktivitenin doğurduğu ek bir maliyet var. Bölgede çarkların dönmesi, ekonomik aktivitenin hızlıca başlaması gerekiyor. Gönlümüz istemese de dilimiz varmasa da tam olarak bu noktada siyaset konuşmaya başlıyoruz. Ancak siyaset konuşmaktan kastım bazı başarısız siyasetçilerin depremin birinci gününden itibaren kendi cumhurbaşkanlığı adaylıklarını garantilemek için yapıp ettikleri, söyledikleri gibi bir siyaset değil. Acımızı ne kadar mümkünse o kadar dindirip, daha salim bir kafa ile Türkiye bu durumdan hangi hamlelerle çıkar ve kim çıkartır diye sormak gerekiyor. Şahısları bir kenara bırakıp, profiller üzerinden konuşalım. Bu badireden çıkmak için öncelikle gerekli olan şey tecrübe. Benzer süreçleri yönetmiş, kriz yönetimini bilen, zorlu şartlarda inisiyatif alacak kişisel donanıma ve birikime sahip kişiler bu yükü sırtlanabilir. Tecrübenin hemen yanında ihtiyaç duyulan diğer özellik ise liyakat. Ancak tek bir kişinin liyakati değil topyekûn bir ekip liyakati gerekiyor. Elini taşın altına koyacak kişinin kendini destekleyecek güçlü ve ehil bir ekibi olmalı. Kurumları, devleti, iş yapmayı ve devlet mekanizmasını hızlandırmayı bilen bir ekip. Bu ekibin bir diğer özelliği ise uyum olmalı. Ortak karar, tartışma, farklı düşüncelerin zenginliği gibi ülkemizde zaten çok yanlış anlaşılan ve içi boşaltılan kavramlar bu gibi acil ve olağanüstü durumlarda zaman kaybettirici