HİÇ ölmeyecek gibi yaşamaya koşanlara "dur" diyen bir ölüm levhası var. Uzaktan pek görülmüyor da yakına gelince arkadan itekliyorlar sanki! Geçenlerde ilk pişmanlığımı aramaya gittim, karşı kaldırımda bir levha gördüm; "gençlik ne güzel şey!" Tam karşıya geçecektim ki kırmızı ışıkta başka bir levha; "hayallere karşı yürütmeyi durdurma kararı alınmıştır!" Aklımı yolda bıraktığım bir akşam tam bana göre bir levha gördüm. "Deli olmaya adaylar aranıyor!" Değneğini at gibi koşturma şartı vardı da "sinirli değneğim" bir halta yaramadı. Üstelik zılgıt yedim; "sizin gibilerin bu işlere pek aklı ermez!" Gariban mahallelerdeki "çıkmaz sokak" levhalarına merakım büyüktür. Sokağın sonundaki evin kapısında "yavru kuzumu benden alan uyuşturucu çakallarının boynu devrilsin" yazılı levhayı aldım, görkemli villasında oturan baron rütbeli çakalın kapısına bıraktım. Karşılığında salyalı saldırılar aldım. "Göğüs kafesimdeki kuşları uçurdum bana hayat getirecekler" diyen lösemili bir çocuğun sözleri her zaman aklımdadır. Sokağıma lösemili çocuklar için melek resimli bir levha astım, yanına da not yazdım. "Hiçbir iyilik için geç değildir ve her çocuk hayata emanettir ölüme değil." Okuyanlar baktı geçti. "Televizyonlarda göbek atacak içi boş insanlar aranıyor" diye küçük bir levha astım. İzdiham yaşandı. İstanbul'da yabancılardan geçilmezken, "yabancılar giremez" levhası garip geldi. Bir baktım ki magazinde ünlenmiş nafaka parazitinin evinin önündeyim. Çuvaldan taşan para görüntülü bir levha ürettim, yanına da renkli kalemlerle yazdığım bir panoya notumu bıraktım. "Makyajınla