İbrahim Mırmır komşusu, dostu ve arkadaşı Nazif Çelebi vasıtasıyla Risale-i Nurları tanıdı.Sonraki zamanlarda bir süre kendini risale okumaya verdi. Risale okudukça merakı da arttı. Merakını gidermek için önce Bediüzzaman'ı ziyarete gidenlerle görüştü ve onlara sorular sordu. Daha sonraki günlerde içindeki dayanılmaz hasreti gidermek için yolların karlarla kaplı olduğu bir kış gün yollara düşerek Kastamonu'ya gitti. O gece bir otelde kaldı. Sabah Nasrullah Camiinde Çaycı Emin'i ziyaretten sonra Bediüzzaman'ın evine gidip ziyarete muvaffak oldu. Bu ziyarette Bediüzzaman İbrahim'e, Nafiz Çelebi'yi sordu. İbrahim, bildiği kadar Nazif Çelebi'den söz etti. Ziyaret sonrası İbrahim Bediüzzaman'a "İnebolu'ya gidecek bir emanetiniz var mı" diye sorması üzerine Bediüzzaman, Ahmet Nafiz'e teslim edilmek üzere Hizb-i Nuriye kitaplarını götürmesini söyledi. İbrahim kitapları bir çimento torbasına yerleştirdi; sonra torbanın dört ucuna birer ceviz takıp iple düğümledikten sonra torbayı sırtına aldı. Yola düşmek için Bediüzzaman'dan için izin istedi. Bediüzzaman, "Kardeşim İbrahim!" dedikten sonra yerde eliyle dört beş daire çizdi. Daireleri işaret ederek "Burası haslar, burası naşirler" dedikten sonra İbrahim'i işaret ederek "Senin adını en ortadaki merkez daireye yazdım" dedi. İbrahim büyük müjdeyi aldıktan sonra sevinçten yerinde duramadı ve İnebolu'ya doğru yola çıktı. Daha sonraki zamanlarda İnebolu Risale-i Nur hizmetlerinin ilk halkasında yer alan Nafiz Çelebi'nin başyardımcı oldu. Bediüzzaman, Denizli hapsinde iken bir gün mahkeme dönüşünde İbrahim Mırmır'a "Sen büyük İbrahim'sin," İbrahim Fakazlı'ya da "Sen küçük İbrahim'sin" dedi. O günden sonra İbrahimler küçük, büyük diye çağrıldılar. Denizli hapsine İnebolu'dan on iki kişi getirilmişti. Bir gün büyük İbrahim Mırmır gardiyandan izi alarak bazı ihtiyaçlarını karşılamak için hapishanenin karşısındaki bakkala gitti. Bakkal büyük İbrahim'in hapishaneden geldiğini bildiğinden ona hakarette etti ve "Siz zaten doğru dürüst adam olsaydınız hapse düşmezdiniz." diyerek hakaretlerine devam etti. Bakkalın sözlerine çok içerlenen büyük İbrahim kırılmış kalbiyle koğuşa döndü. Arkadaşlarına "Şimdi bana bir şey sormayın