ŞİİR

Ömür caddesinde ilerledikçe,

Yollar kıvrım kıvrım bükülür gider.

Hayat çarkı ağır ağır döndükçe,

Anılar maziye dökülür gider.

Kervan yol alırken ıssız seherde,

Yolculuk bitecek kim bilir nerde,

Oyun sona erer, kapanır perde,

Aktörler sahneden çekilir gider.

Öyle bir nizam ki, inceden ince,

Zerreler zikreder kendi dilince,

Ruh sultanı ten tahtından inince,

İnsan denen saray yıkılır gider.

Gölgeler kaybolur güneş batarken,