"Ne dersiniz, artık şu bir türlü ilan edilmeyen düş kurma hakkımızı kullanalım mı Haydi farklı bir dünya, olası bir dünya düşleyelim."Bu yukarıdaki iki tümce benim değil. Çok sevdiğim hayran olduğum Uruguaylı yazar-gazeteci Edouardo Galeano'nun(1940-2015)... 1999'un son günlerinde yazıp bana yolladığı bir şiiri Türkçeye çevirmiştim. Eski defterleri karıştırırken o çevirimi buldum. "Hatırlayarak" adlı uzun şiirin bir bölümünü sizinle paylaşmak istedim. Bugün sözü "Yeryüzünün vicdanı" dediğim Galeano'ya bırakıyorum: "Havanın, korkularla, tutkularla zehirlenmediği İnsanların, bilgisayarlarla programlanmadığı İnsanların süpermarketlerde alınıp satılmadığı insanların gözaltında tutulmadığı bir dünya... Televizyonun, ailenin en önemli üyesi olmadığı Ütü ya da çamaşır makinesi muamelesi gördüğü bir dünya...İnsanlar, çalışmak için yaşayacağına, yaşamak için çalışsa...Yalnız mal mülk edinmek ve kazanmak için yaşayanlara,Aptallık Suçu işledikleri için Ceza Yasası uygulansa...Kuş, nasıl ki öttüğünü bilmeden ötüyorsa,çocuk nasıl ki oyun oynadığını bilmeden oynuyorsa,insanlar da öyle, sırf yaşamak için yaşasa...Hiçbir ülkede askerlik yapmak istemeyen gençler hapsedilmeseaskerlik yapmak isteyenler hapsedilse. Ekonomistler, tüketim standardına, yaşam standardı demeseve mal mülk niceliğine, yaşam niteliği demese.Aşçılar, ıstakozların canlı canlı kaynatılmaktan hoşlandıklarına inanmayı kesse Tarihçiler, ülkelerin istila edilmekten hoşlandıklarına inanmayı kesse, Politikacılar, yoksulların sözlerle, vaatlerle doyacaklarına inanmayı kesseCiddilik, ağırbaşlılık erdem olmaktan çıksa,Kendisiyle dalga geçemeyeni kimse ciddiye almasaDünya yoksullarla değil de yoksullukla savaşsa Silah sanayi iflasını ilan etmekten başka yol bulamasaYiyecek, ticari mal olmaktan; iletişim, ticaret olmaktan çıksa,Çünkü yiyecek de iletişim de insan haklarıdır.Sokak çocuklarına çöp muamelesi yapılmasa Çünkü artık sokak çocukları olmayacaktırEğitim, onu satın alabilenlerin