Dünyanın iyi bir yere gitmediğine dair korkularımız var. Yaşadığı hayattan memnun olan insan Böyle biriyle oturup sohbet etmeyeli epey oldu. Kiminle bir araya gelsem, kiminle konuşsam, kimden bir haber alsam herkes şikâyetçi. Sokakta, otobüste, alışverişte gördüğümüz, hiç tanımadığımız insanların suratlarından bile şikâyet akıyor. Birbirimize dokunmaya korkuyoruz. Yanlışlıkla dokunmaya görelim, hemen ah vahlar işitiyoruz. Şikâyet edinilen şeyler bir değil bin. Kimse birbirinden memnun değil ama şikâyet edinilen konular ortak. Birbirimizi sevmiyoruz ama sevilmek istiyoruz. Samimi değiliz ama samimiyet arıyoruz. Tahammülümüz kalmamış ama tahammül edilmek istiyoruz. Başkaları hakkında laf taşıyoruz ama arkamızdan konuşulmasından rahatsız oluyoruz. İnsanların huzurunu kaçırmak için elimizden geleni yapıyoruz ama huzur istiyoruz. Anne babamızdan şikâyet ediyoruz ama nasıl bir evlat olduğumuzla ilgilenmiyoruz. Patronumuzdan, amirimizden, üstümüzden hoşnut değiliz ama nasıl bir çalışan olduğumuzu görmüyoruz. Atamalarda, ihalelerde, çalışmalarda usulsüzlüklerden dert yanıyoruz ama kendi yaptığımız usulsüzlüklerin farkında değiliz. pushfn('ads'); Güzel iki çift lafa muhtacız ama ağzımızdan zehir zemberek sözler çıkıyor. Adaletin olmamasından dem vuruyoruz ama kendi elimizle adalete gölge düşürüyoruz. Ekonominin kötü gidişatından şikâyetçiyiz ama ayağımızı yorganımıza göre uzatmıyoruz. Tembel insanlardan şikâyetçiyiz ama çalışmak istemiyoruz. Yapılan israflardan rahatsızız ama lüksümüzden, şatafatımızdan, konforumuzdan vazgeçemiyoruz. Şikâyet ettiğimiz ne varsa kendi ellerimizle yapıyoruz. Ne kendi yaptıklarımızı görüyoruz ne de gördüğümüz sorunları düzeltmek için