İsrail, İngiltere'nin Filistin'deki himaye yönetimi altında yaklaşık otuz yıllık bir dönemde kuruldu. Bu, İsrail'in İngiltere'ye ne kadar bağımlı olduğunun bir göstergesidir. Her ne kadar İngiltere'nin Filistin'i İsrail'e bırakıp gittiği günlerde bir baskından ve patlamadan söz edilse de bu, İngiltere ile Siyonistler arasında sorun değildi. Artık ABD, Ortadoğu'da varlık göstermeye başlamıştı. Coğrafya İngiltere'den sonra ABD eliyle yeniden biçimlendirilecekti. Bu tarihten sonra Anglosakson dünyayı ve Avrupa'yı bilgilendirecek Ortadoğu uzmanlarının yani oryantalistlerin çoğunun Siyonistler arasından çıkması da tesadüf değildir. Avrupalıların uygarlaştırma görevini omuzladığını söyleyen Rudyard Kipling'den Avrupa'ya teşekkür borcunu gündeme getiren Ernest Gellner'e uzanan çizgi devamlılığı gösterir. Yeni oryantalistler eskilerden hiç de farklı değildi. Bu yeni dönemde de uygarlaştırma görevi bir inanç olarak varlığını sürdürmüştür. Filistinli Hıristiyan bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Edward Said'in "Oryantalizm" adlı kitabı 1980'lerde oryantalist külliyatın "iktidarını" sarstığında bunun sosyal bilimlerde devrim etkisi meydana getireceğini içeriden bakanlar görebiliyordu. Gelişmeler sorunun iktidarın sarsılmasıyla sınırlı olmadığını göstermişti. Evet, entelektüel itirazı güçlü kılan fiilî bir durum vardı ve özellikle siyasî anlamda çok güçlü yeni kimlikler ortaya çıkıyordu. Devrin "büyük" oryantalistlerinin Edward Said'e dünyayı dar etmelerinin sebebini sadece "Oryantalizm"de aramamak gerekir. Yeni dönem oryantalistlerinin ağırlıklı olarak Siyonistlerden oluştuğunu ifade ettik. Bunların çok önemli bir kısmı tetikçiydi. 1990'larda ABD'de hâkim bir konuma yükselen yeni muhafazakârlar (neocon) bu tetikçilerden oluşmuştu. Bu grup ABD'de siyasî hayatı baştan aşağıya yeniden şekillendirdi. Anglosaksonlar neoconlar öncülüğünde İslam dünyasına savaş açtı. Neocon oryantalistlerle aynı hizada durmayanlar elbette vardı. Bernard Lewis ve Ernest Gellner gibi Anglosakson oryantalizminin güçlü temsilcileri farklı bir gruptandır. Onlar biraz daha eski döneme yakındı. İtibarları da oradan geliyordu. Bu kategoriye dâhil olanlar Türkiye'de de çok şöhretliydi. Edward Said'in oryantalizm eleştirisine yöneltilen itirazlarda asıl dikkat çekici olan da onların eski dönem ile bağlarıydı. Bu bağ da 19. yüzyıl oryantalistlerinin mirasıydı. Özellikle Gellner, dünyanın geri kalanının Avrupa kolonyalizmine borçlu olduğunu söylerken bu bağı vurgulamıştır. Fakat bu borcun mahiyeti üzerinde durulmamıştır. Hâlbuki Gellner Avrupa'nın kolonyal hâkimiyeti ile dünyayı bir yerden alıp başka bir yere taşıdıklarını söylüyordu. Bernard Lewis de Gellner ile aynı cümleleri kurmuştur. Her iki oryantalistin söyledikleri üzerinde durulmadı. Dolayısıyla bu ifadelerin uygarlaştırma görevi ile bağı da fark edilmedi. Onlara göre büyük oryantalistlerin büyük eserleri sorgulanamayacak