Bakalım bizi daha neler bekliyordu bu hayat yolculuğunda Anneciğim bir dedektif gibiydi, Tanju'yu araştırıyormuş!.. Aslında sosyal biriydim. Bütün gün okul, iş, spor, tiyatro, sinama şu veya bu şekilde bir faaliyet içindeyim. Anlayacağınız boş durup ne yapacağını bilmeyenlerden değildim. Meşguliyetim çoktu ve o kadar da geniş arkadaş grubum vardı. Bütün gün kafamı dağıtacak bir şeyler bulabiliyordum ama her saniye; tek başıma olsam da arkadaşlarımla yürürken bile onu düşünüyordum. O olmayınca dışım gülse de içimden ağlıyordum. Çok saçma sapan sebeplerle ailemi, arkadaşlarımı kırabiliyordum. Anlayacağınız onsuz nefes alamıyordum. Göremediğim zamanlar kâbusa dönüyordu hayatım. Hasretine hiç dayanamıyordum. İyi ki telefonlar vardı da geç saatlere kadar konuşabiliyor, kendimi teselli edebiliyordum.Zaman ilerledikçe çevremden, ailemden de bu muhabbetimizi duymayan kalmadı. Annem "Kız Jale daha erken bu işler! Önce mektebini bitir, güzel bir iş kur, sonra..." diyor, önümü kesmeye çalışıyordu. Belli ki beni hiç tanımamışlar; bilmiyorlar, anlamıyorlar, bilip anlamak da istemiyorlardı. Bazen ümitsizliğe düştüğüm de oluyordu. Bu sefer de inadına sarılıyordum sevdama.Bakalım bizi daha neler bekliyordu bu hayat yolculuğunda Anneciğim bir dedektif gibiydi, beni bırakmış şimdi de Tanju'yu araştırıyormuş. Günler, haftalar, aylar nasıl da yel gibi esip geçiyor, nasıl başlayıp bitiyor hiç farkında bile olmuyordum. Derdimi kime, niçin, nasıl anlatacaktım onu hiç bilemiyordum Sevdalım Tanju ile işi ileriye götüreceğimi anlayan canım anneciğim, ne kadar da dil dökmüş, yalvarmıştı"A benim ipek saçlım, nazlım, canımdan can evladım! Hayat sandığın gibi değil, parasız pulsuz, gelir olmadan ayakta kalabilmek pek zordur! Dünyanın birçok meselesiyle uğraşmak, hele şimdiki insanlarla mücadele edebilmek kolay değildir. Her şeyden önce başınızı sokabileceğiniz ev lazım, hadi kira tuttunuz, o kirayı ödeyebileceğiniz sistemli, devamlı akabilen bir gelir şart! Yetmedi eve ekmek, çay şeker, meyve sebze,