Ragıp Karadayı'nın yeni romanı İTİRAF bugün başladı... -1-"Sınıf arkadaşlarımızla havuzun kenarında gülüp söylüyorduk. O çocuk da çıkageldi arkadaşıyla. Onları görür görmez hep birlikte sustuk..." Kalk!Gözüme bir bak!Bu bir İTİRAF.Oku olma bertaraf!Karşındayım ah!Kıyma bana, günah!Hep gelsen yanıma...Ne olur girme kanıma!Sen ve ben hep yan yana!Bir o yana bir bu yana,Sımsıkı sarıl bana!Dünya sadece...Bir bilmece...Ahiri ölümse,Ne olur gülümse! ATEŞ BACAYI SARDIFena kapılmıştım. İlk gördüğüm anda kalbimden bir şeylerin pırpır edip uçtuğunu onun kalbine konduğunu görür gibi olmuştum. Âşık olmam kaçınılmazdı anlayacağınız.Nasıl mı olduBir gün sınıf arkadaşlarımızla havuzun kenarında gülüp söylüyorduk. O çocuk da çıkageldi arkadaşıyla. Onları görür görmez hep birlikte sustuk. Biri zorla ağzımızı kapatmış gibiydi sanki. Çıt çıkmıyordu hiçbirimizden. Bu insan kalabalığında ses verme kabiliyeti olanların tamamı da susmus?tu. Martılar, serçeler, kargalar bile dillerini yutmus?, butun bir şehir nefesini tutmus?, ne hikmetse gözler de bana çevrilmişti. Neden sonra başımı kaldırdım ona, o ilk gördüğüme doğru baktım. Kalbimin kapılarının ac?ılmasına ramak kalmıs?tı. Elindeki şişeyle su ic?iyordu. Muziplik olsun diye mi ne ayakkabılarını çıkardı, iki arkadaşıyla havuza girdi. Topuklarına kadar suya batmıs?, yüzünün aksi suyun parlak yuzune yayılmıs?tı. Ilık bir bahar ruzgarı dalgalandırıyordu gür ve parlak saçlarını. Kızıl güneş ışıkları güzel suratını, sert bakışlarını ve yay kaşlarını hafiften hafiften oks?uyordu. Oyle zarifti ki... Etrafa huzur veriyordu âdeta. Gülerken dişleri bembeyaz ışık saçıyordu. Kısacası "bir tutam deniz köpugu, bir ic?imlik suydu" desem yanlış söylememiş olurdum. Sanıyorum o da beni fark etmişti ki bu tarafa bakamıyordu. Suyun şavkından gözleri kamaşıyormuş gibi yapıyordu yalancıktan. Başından