Bu vesileyle "Bitirimler" aklıma geldi. Onların da aynı yolun yolcuları olduğunu şimdi daha rahat görüyordum. Ar hayâ, evlilik bekârlık denilen mefhumlardan hiçbirinin olmadığını, aynı Aylin'in akıbetinin bizim başımıza da gelebileceğini düşünerek istikbalimizden fena korkuyordum. Akıl baştan çıkarsa "deli" diyorlar,Sen dünyadan çıkarsan "ölü" diyorlar,Dünya senden çıkarsa VELİ diyorlar.Kalem kırıldı, söz bitti beli...Buna da dünya hâli diyorlar. Doktorumdan ayrıldıktan sonra eve gidecek kadar sabrımın olmadığını biliyordum. Nefise Doktorumun da bir köşede mektubu okurken görmesini istemedim. "Ne yapayım" derken, mektep senelerinde gizli işlerimiz için sık sık kullandığımız tuvalet aklıma geldi. Koşarak girdim, zarfı açtım... Çok Kıymetli ve de Pek Muhterem Arkadaşım Jale'ye,Sana yazıp yazmamaya hiç tereddüt etmedim. Biliyorsun ama bir daha yazıyla ifade edeyim dedim. Kalbim diyor ki "Senin gibi birini asla unutamayacağım..." Arkadaşlığında öyle düzgün bir çizgi çizdin ki ne mümkün hatırlamamak. Dün, şimdi, yarın ve her zaman kalbimdesin, öyle de devam edeceksin can kardeşim.Maalesef her biri bir trajedi olan problemlerim, sıkıntılarım ve zorluklarım ile birlikte sana geldim ve kaldığımız yerden hiçbir şey olmamış gibi kucakladın, bağrına bastın. Hislerimde yanılmadığımı bir daha görmeme vesile oldun, minnettarım. Beni bu hâlimle görenler kaçacak delik ararken uzaklaştırmadın; dahası bütün meselelerimi sabırla dinledin, çözüm yolları gösterdin. Eğer kardeşim olsaydın, seni bundan daha fazla sevemezdim. Neyse ki farklı ailelerde doğup birbirimizi bulduk ve sen benim kardeşim kadar yakın en kıymetli arkadaşım oldun.Kalbimi, her an her saniye o bitmeyen enerjin ve gülüşünle aydınlatıyorsun. En iyi arkadaşım olduğunu gösterdin. Bundan aldığım cesaretle yazıyorum Jale'ciğim. Belki tahmin etmişsindir iflah olmaz