Masal şöyle devam ediyordu:Ancak oyuna hepsi katılmak istememiş. 'Hakikat', saklanmayı tercih etmiş. Herkes onu bulacaksa, saklanmak niye, diye düşünmüş. Kendini beğenmişlik, bunun çok aptal bir oyun olduğunu düşünmüş, aslında onu en çok rahatsız eden, fikrin kendisinden çıkmamış olmasıymış. Korkaklık, riske girmek istememiş.Sonra Çılgınlık, başlamış saymaya, "Bir, iki, üç..."İlk saklanan "Tembellik" olmuş, yolda bulduğu ilk taşın arkasına bırakmış kendini. "İnanç, imân" kalbe saklanmış, "Hasetlik" ise, kendi kuvvetiyle en yüksek ağacın tepesine tırmanan zaferin gölgesine sığınmış. "Cömertlik" neredeyse saklanamıyormuş. Çünkü bulduğu her yer dostları için münasip geliyormuş ona. Meselâ berrak bir gölün güzellik için ideal, bir ağacın dallarının utangaçlık, bir kelebeğin kanatlarının zevk, rüzgâr esintisinin hürriyet için münasip olduğunu düşünüyormuş. Cömertlik, sonunda bir güneş huzmesine sarılıp saklanmış. Bencillik ise tam tersine hemencecik konforlu, havadar ve sadece kendisine ait bir sığınak bulmuş. Yalan, okyanusun dibine saklanmış, aslında gizlendiği yer gökkuşağının arkasıymış. Hırs, Tutku ve İstek yanardağların içine girmiş. Unutkanlık... hımmm... hatırlamıyorum... neredeÇılgınlık, dokuz yüz doksan dokuza geldiğinde "Aşk" henüz saklanacak bir yer bulamamış, çünkü bulduğu her yerde bir başkası varmış. Neticede bir gül ağacının yapraklarının arasına gizlenmeye karar vermiş."Bin" demiş Çılgınlık, gözlerini açmış.Aramaya başlamış. İlk bulunan Tembellik olmuş, bir taşın üç adım ötesindeymiş. Sonra yanardağların içinde Tutku ve İsteğin titrediğini duymuş. Tesadüfen Hasetliği bulmuş ve Zafer'in nerede olduğunu çıkarabilmiş. Bencilliği bulamamış. Arıkovanı olduğunu görünce saklandığı yerden kaçmışmış çünkü.Uzun süre yürüdükten sonra Çılgınlık, susamış ve göle ulaştığında Güzelliği görmüş. Şüphe'yi bulması daha kolay olmuş, ne tarafa saklanacağına henüz karar veremediğinden