Geçen gün İsmail Yeken kardeşimizin tâziye yazısını yazdık.Bugün de, yine 70'li senelerdeki Ankara talebe arkadaşlarımızdan Muhsin Doğru ağabeyin vefat haberini aldık. Aslında, geçen hafta bize, Muhsin ağabeyin yoğun bakımda yattığı haberi gelmişti. İsmail kardeşin haberi sonradan geldi. Ama evvelâ İsmail kardeş vefat etti. Hatırlayanlarınız vardır belki, iki sene evvel "Elli sene evvel Nura vâsıl olmak..." (Yeni Asya, 4 Temmuz 2020) başlıklı bir yazı yazmış ve elli sene evvel (şimdi elli üçe giriyoruz şükür) Risale-i Nurlarla, nasıl müşerref olduğumuzu anlatmıştık. Orada, ilk defa tanıdığım nur talebesi ağabey ve kardeşlerin ismini zikrettiğimde; "Elâziz- Muhsin Doğru" demiştim. Gerçi, onun kazası olan "Pertek", idârî olarak Tunceli'ye bağlı olsa da, o da, bazı "Pertekli" arkadaşlar gibi, "Elâzizliyim" derdi. 1976 Van mevlidi dönüşünde, bir gece Hulûsî ağabeyin yanında kalmıştık. Onun yakın hizmetinde bulunan, Muhsin ağabeyin büyük biraderi, Nureddin ağabeyle de tanışmıştık. Muhsin ağabey, söylediğim gibi, benim Risale-i Nurları ilk defa tanıdığım dershanedeki nur sîmalı ağabeylerimizdendi. Aynı okulda okumuştuk ama o sonradan devam edemedi, tekniker olarak bir devlet dairesinde çalıştı. Yarım asır evvel, evlendikten sonra, Ramazan ayında sahurları kaçırdıklarını, uyanamadıklarını söylemişti. Bizim rahmetli peder de, bu hususta çok hassas ve titiz olduğundan, biz hep kalkardık. Muhsin ağabeye