Bundan, seksen dört sene önce 10 Kasım 1938 tarihinde, sâfî kalbli validem, ilkokul 3. sınıfa gitmektedir. Aynı zamanda, benim de ilkokulum olan, Ankara kalesine yakın olan mektebimiz; "Yeni hayat ilkokuludur."Rahmetli anam, o gün sabah, yine okula gider. Daha ilk derslerinde iken, muallimleri Turan hoca, hepsini ayağa kaldırır. Ağlamaklı bir sesle;" çocuklar, babanız öldü, okul tatil, haydi evlerinize!" der. Validem, sâfî kalbli olduğundan, hep kendi babalarının öldüğünü zannederek, ağlayarak evlerinin yoluna koyulurlar. Diğer çocukları bilmem ama rahmetli annem, ağlayarak eve gelip, rahmetli anneanneme "babam ölmüş. Muallim, bizi eve yolladı" deyince, o da şaşırmış. "Ne babası kızım, ne ölmesi Baban işten geldi, içeride yatıyor" demiş. O anda, leğende yıkadığı çamaşırları bırakarak, içeri odaya beraber girerler. Tabii, rahmetli dedem uyumaktadır. (TCDD de kondüktör olarak çalışırdı) anneannem, anneme kızarak; "gördün mü kızım, baban içeride uyuyor. 'Öldü' diye kim söyledi" der. Annem de, gözyaşlarını silerek; "muallim Turan