Epeydir iki şey dikkatimi çekiyor: İlki dili de kapsayan genel bir özensizlik, ikincisi yanlış kullanılan bir sözcüğü herkesin düzeltmeden, sanki büyülenmiş gibi tekrarlayıp durması. Mesela, "algı" sözcüğü. Bakınız, Türk Dil Kurumu Sözlüğü'nde, "algı" nasıl tanımlanmış: "Bir duyumdan edinilen yalın bilinç." Yani "duyu" organlarınızla dışınızdaki dünyadan bir "duyum" alacaksınız, örneğin kulağınızla bir ses ya da bir söz ya da sözler işiteceksiniz ve bu işittiğinize dair beyninizde saf bir kavrayış belirecek ki işte "algı" dediğimiz şey, bu kavrayış! Yani her ferdin beyninde cereyan eden bir olay. BÜYÜK YANILGI"Saf" diyorum çünkü üzerinde düşünülmeden oluşan bir kavrayış bu; bir tür zihinsel hammadde. Yani kimse bir diğerinin beyninin içine girip orada zihinsel bir olay yaratamaz, diğerine halüsinasyon yapıcı herhangi bir şey enjekte etmedikçe! "Algı yaratmak" derken kastedilen, gerçeklikte var olmayan bir görüntü yaratmaktır, sanıyorum, yani moda deyişle "imaj" yaratmak! Bunlar çok mu önemli Evet. Çünkü dil ile düşünce ve aklın çalışması arasında çok güçlü bağlantılar var. Konfüçyüs ne demiş "Bir ülkede kargaşa yaratmak istiyorsan, önce lisanı boz!" Geçenlerde çok sayın bir hukukçu bay, "Sadece Türkiye'de, kadın cinayetleri işleniyormuş algısı yaratılmak isteniyor!" dedi. İyi niyetinden kuşkulanmamız için neden olmayan bu hukukçu büyüğümüz yanılıyor. Kimse "Dünya yüzünde sadece Türkiye denen ülkede, kadın cinayetleri işleniyor" imajı yaratmıyor, yaratmak da istemiyor. Ne böyle bir söz söylendi ne böyle bir cümle yazıldı! Bütün dünya, başta Dünya Sağlık Örgütü, bas bas bağırıyor, pandemi döneminde "femisid" yani kadın cinayetleri arttı, diye. Ülkemizdeki ilgili birimlerin ilgili kişileri, bu saptamaları işitmediler, okumadılar mı Ortada böyle bir imaj yokken, acaba kimi beyinler niçin yanlış algılar üretiyorlar Türkiye'de feministlerin, kadın hakları savunucularının söylediği, yurdumuzda pandeminin çok öncesinden beri kadın cinayetlerinin ürkütücü bir ivmeyle artmakta olduğudur.FEMİSİD NEDİRÖncelikle "femisid" nedir, anımsayalım. Bir kadının, yakını bir erkek -koca, sevgili ya da eski koca, eski sevgili- ya da ailesinin bir ferdi tarafından toplumsal cinsiyet rolleriyle ilgili bir sebep ileri sürülerek katledilmesidir. Geleneğin ifadesi olarak kadına biçilen toplumsal rol benim "dört S kuralı" diye tanımladığım durumdur: Geleneğe göre, kadın sessiz, silik, sadık ve sabırlı olmalıdır; daha net bir tanımla, her alanda erkeğe -koca veya aile reisi olarak baba ya da ağabey, daha serbest ortamlarda "dost"- bağımlı olmalıdır. Bu kölece yaşam, kadına tanınan fiziksel ve ruhsal hareket alanı, zamana ve zemine göre bazen genişleyip bazen