Vapur Karaköy iskelesine doğru ilerlerken birden yana doğru yattı... Ne oluyor falan derken... Meğer herkes TCG Anadolu'nun bağlı olduğu tarafa doğru hareketlenmiş... Nasıl bir coşku! Tarifsiz... O tarafa koşmayan ve TCG Anadolu'ya hayranlıkla bakmayan tek bir kişi bile yok... Ne yani abi Hepsi mi AK Partili Olmaz ya, hadi diyelim öyleler, bunun siyasetle falan ilgisi ne Bu halkımızın değişmeyen duruşu; hep diri kalan heyecanı, değil mi Bazılarımız bunu nasıl göremiyorlar Geçen hafta bir dostumdan cep telime gelen mesaj böyleydi... Hatırlarsın, dedim... Hepimiz bunlara karşı bir tür "kör" kalmak üzere özel olarak yetiştirildik. "İyi eğitim" tornası böyle bir şeydi... Ne var ki... Halkçılıktan söz edip durmamız, yurtdışına çıkışlarımızda sergilediğimiz eğreti milliyetçiliklerimiz, içine düştüğümüz körlüğü aşamıyor ve kendi kültürümüze uzaklığımızın yol açtığı üşüme hissini önleyemiyordu. Kendimden biliyorum... Ben anca 30'larımın ortalarında tam olarak toparlayabildim kendimi. Kolay değildi. Entelektüel çaba iyice zorlaştırıyordu gözlerimin açılmasını... Oysa bunun için yalınlığa ihtiyaç vardı. Laf kalabalığından uzak olmaya, gönül zenginliğine ihtiyaç vardı. Halkçı malkçı vesaire olmak hikâyeydi; doğrudan halk olmak gerekiyordu. Yeryüzünün "vatan" olmasına izin vermeyen şu dünya sisteminde, Akdeniz'e kısrak başı gibi uzanan vatanımıza dört elle sarılmanın değerini kavramak için "evrensel eğitim" gömleğini