Yüce Rabbimiz, hepimizi Cennetine davet ediyor. Bunun tek şartı da dünyada iken iman etmek ve son nefeste iman ile ölmektir. Peygamber efendimiz, (Son sözü, Lâ ilâhe illallah olan, muhakkak cennete girer) buyurdular. Cennet, ibadet karşılığı olmayıp, ilâhî bir ihsandır ve tek şartı iman ile ölmektir. İmanı olmayan Cennete giremez. Sebebine yapışmak lâzımdır. İman ile ölmeye sebep olan şeylerden birisi de herkese daima iyilik yapmak ve onlara her zaman yardım ederek faydalı olmaktır. Hayır ve iyilikte israf olmaz. İyilik yaparken, güneş ve akarsu gibi olmalıdır. İnsan-hayvan, dinli-dinsiz herkese iyilik yapmalı ve herkese karşı güler yüzlü ve tatlı dilli olmalıdır. Böyle yaşamak, iman ile ölmeye sebep olur. İşte bunun için dinimiz cömertlik yapmayı çok övmüştür.İnsanın başına gelen bütün felaketler, elini açmamaktan ve aldığını bırakmamaktan gelir. Aldığını bıraksa, elini açsa, kurtulur. Elini açmazsa, tuzağa düşer. Elini açar, sadaka, zekât verirse kurtulur. Cömert olmak, mühim ve zor bir iştir. Cimri olan birisi, cüzdanını çıkardığında, "İstediğin para, can değil ki vereyim. Hiç mal-para kolay verilir mi" der. Hâlbuki Peygamber efendimiz ise;(Cömertlik, kökü Cennette olan bir ağacın dalı gibidir. Onu Cennete götürür. Cimrilik ise, kökü Cehennemde olan bir ağacın dalı gibidir. Onu Cehenneme götürür) buyurdu.Yeryüzünde bulunan insanların en kıymetlisi olan Müslüman, elinden ve dilinden emin olunan insandır. Asla ondan zarar gelmez. Hep faydalı olur. İki çeşit fayda vardır. Birincisi, dünyevî fayda; ikincisi ise, uhrevî faydadır. Eden, kendine eder. Birisi bir hayır yapsa veya sebep olsa, o hayır icra edildikçe, birisi