Sevgili okurlarım, ikmal olayı askerlikte ister barışta olsun ister savaşta, bir ordunun vazgeçilmezidir.Askerini iyi besleyeceksin.Yiyeceği, giysileri yeterli olacak, askerini tok tutacaksın.Ama bu da yetmez...Özellikle savaşta, ordunun elinde yeterli silah ve cephane bulunmasını sağlayacaksın.Bu görevler aksadığı anda yenilir ve savaş alanlarından hüsranla ayrılmak zorunda kalırsın.İkmal hizmeti sağlamak ordu kurmaylarının birinci görevidir.1940'lı yıllardaHitleriyice şımarmış, kendisini dev aynasında görmeye başlamıştı. Önce Polonya'ya saldırdı. Orasını kolayca ele geçirdi.Ancak amacı Polonya değil Rusya'yı, o zamanki adıyla Sovyetler Birliğini ele geçirip yok etmek ve kendi topraklarına katmaktı...Ve saldırdı.Karşısında yeterli bir güç olmadığını sanıyordu. Alman ordusu neredeyse boş topraklarda hızla ilerlemeye başladı...Rusya çöküyordu, artık zafer çok yakındı!Ancak Hitler orduları ilerledikçe karşısında güçlü bir Rus direnişi belirdi. İşler biraz zorlaşmıştı.İşte bu aşamada karşısında hiç ummadığı bir durum belirdi.Rusya'nın karakışı.Hava sıcaklığı neresinden bakılsaeksi 20'lerde, 30'larda.Her yer kar, buz ve çamurla kaplı. Hitler ordularının ilerleyişi artık duraksamaya başlamış, zırhlı birliklerin ilerleyişi yavaşlamıştı. Üstelik karşılarında güçlü bir düşman direnişi vardı.Anavatan Almanya'dan yeterliikmalyapılması mümkün olmuyordu.Harekat mevsimi geçmişti. Giysiler yazlıktı, asker donuyordu.Akaryakıt yoktu, zırhlı araçların depoları donuyordu. Yeterli yiyecek de gelmiyordu. Silah ve cephane artık tükenme aşamasına gelmişti...Ve Hitler'in Rusya'ya gönderdiği istila ordusu çuvallamaya başladı. Artık her savaş mevzisinden ve her siperden beyaz teslim bayrakları çekiliyordu. Yüz binlerce Alman askeri bu nedenle can verdi.Hitler'in bu kumarı nasıl ve neden oynadığı bugün bile tartışılan bir konudur.Aynı olay Hitler'den bir süre önce bizim başımıza da Birinci Dünya Savaşı'nda gelmişti. 1914 yılında Doğu Anadolu'da Rus ordusuyla kapışmıştık. İkmal durumumuz tam bir facia idi.Savaş alanlarında yol yoktu. Askerimizin beslenmesi yeterli değildi. Peksimet, hurma ve zeytin!Savaş alanlarına silah ve cephane sevki bin bir güçlükle yapılıyordu.En büyük ve önemli ikmal yolumuz Karadeniz idi. İstanbul'dan kalkan çürük çarık gemilerle gönderilen malzeme Trabzon'a getiriliyor, oradan da zorlu yollarda at, katır, deve ve hatta eşek sırtında cepheye gönderiliyordu.Bizim donanmamız hemen hiç yoktu. Rus donaması bir süre sonra Karadeniz'i de ele geçirince hiçbir şey gelmez oldu.Olayın sonrasını hepimiz biliyoruz. Karnı aç, yeterli silahı, cephanesi ve giysileri bile olmayan, korkunç Doğu Anadolu kışında cephede donarak şehit düşen90 binvatan evladı...O savaşa ikmal olayını düşünmeden, hiç dikkate almadan girmiştik. Oysa Rus ordusunun ikmali dört dörtlüktü.Tarihimizde yaşanan en büyük hezimet ve faciadır.Yıl1921... Benzer olay bu kez Anadolu'yu istila eden Yunan ordusunun başına geldi.Her yere saldırıyorlardı. Sakarya'ya, Ankara yakınlarına kadar ilerlediler.İkmal üslerinden iyice uzaklaştılar.Bir anlamda kendi