Sevgili okurlarım dışarıda olan bizlerin cezaevlerinde yatmakta olanların halinden anlaması epeyce zor!...Oralar başka bir dünya.Cezaevlerinde her şey kısıtlı, kurallar katı, her şey zorunlu.İsteklerinizi cezaevi yönetimlerine sözlü olarak bildirmeniz hiçbir zaman söz konusu değil.En basit bir isteğiniz için bile cezaevi yönetiminedilekçeylebaşvurup izin ve onay istemek zorundasınız.Katı kurallar her konuda geçerli.İzin verilmediği takdirde infaz hakimliğine başvurma hakkınız var ama çoğu zaman sonuç değişmiyor.İrili ufaklı cezaevlerindekoğuş sistemivar. Fakat koğuş ağalığı falan yıllar öncesinde kalmış bir şehir efsanesi...Koğuşlar küçük, kalabalık büyük!Bütün cezaevlerinde kantin var.Ancak içeriye para sokulmuyor. Paralı mahkûmların diğerleri üzerinde şu veya bu biçimde üstünlük kurması da bu nedenle mümkün olmuyor.Paralar belli bir rakamı aşmamak kaydıyla haftalık olarak cezaevi yönetimine aileler tarafından teslim ediliyor ve mahkûmların bireysel kantin harcamaları o yolla sağlanıyor.Kantinlerde çok sayıda çeşit var.Diş macunundan peynire, yağdan deterjana kadar pek çok mal piyasadan biraz daha düşük fiyatla satılıyor.Listedeki isteklerin koğuşlara ve odalara dağıtımı haftanın belli günlerinde çilekeş infaz koruma memurları tarafından yapılıp mahkuma elden teslim ediliyor. Yani kantine gidip doğrudan alışveriş yapmak gibi bir durum kesinlikle yok.Koğuşlar dar ve küçük...Ve hemen hepsi tıklım tıklım dolu.Koğuşların durumu gerçek anlamda bir felaket.Yaşanacak gibi değil.Örneğin 14 kişilik koğuşta 32 kişi kalıyor. Yer olmadığı için çoğu mahkûm yere serilen yataklarda yatmak zorunda.Bu kadar insanın kaldığı yerde sadece bir veya iki tuvalet var.Üstelik her cezaevinde koğuşlarda sigara içiliyor.Sigara içmeyenler için ayrılan koğuşlar hemen hiçbir cezaevinde yok.Bu işin sıkıntısını ise sigara içmeyenler çekiyor. Koğuşlar, özellikle dış kapılar akşam saatlerinde kilitlendiği andan başlayarak duman altı vaziyete bürünüyor.Havalanma saatleri kesinlikle yetersiz...Mahkûmların temiz hava almaları, biraz olsun idman yapmaları çok zor.Bugüne kadar cezaevlerinden (abartmadan söylüyorum)yüzlercemektup aldım ve alıyorum. Bazıları da parasını ödemek koşuluyla PTT yoluyla faks çekiyor.Bunlara yanıt verme olasılığım sıfır!Tomarla biriken bu cezaevi belgelerini tarih sırasına göre saklayıp biriktiriyorum da, ne yapacağımı doğrusunu isterseniz bilemiyorum.Atsan atılmaz satsan satılmaz!Güvenilir birileri karşınıza çıkacak ki veresiniz...Kitap olsun, doktora tezi olsun. Bu konuyu burada birkaç kez yazmıştım ama ne yazık ki değerlendirmek isteyen bir gazeteci, ya da araştırmacı çıkmadı.Oysa o mektuplarda ne hikayeler, ne acı gerçekler ve hatta kara mizahlar var.Bir diğer önemli konu, mahkûmların (bilerek ya da bilmeyerek) ailelerinden uzak cezaevlerine gönderilmesi.Örnek vermek gerekirse ailesi Erzurum'da, kendisi Edirne cezaevinde.Üstelik bunların çoğu fakir fukara, maddi gücü olmayan aileler.Yakınlarını nasıl ziyaret edeceklerBir diğer yakınma konusu daaçık görüşsaatlerinin son derece kısıtlı olması.Bu konuda bir şey dikkatimi özellikle çekiyor...Gönderilen eleştiri mektupları