Sevgili okurlarım aradan bunca yıllar geçti ama 30 Ağustos zaferinin anlamını ve perde arkasını pek çok kişi bilmez.Ege ve Batı Anadolu'yu işgal eden Yunan ordusuna karşı İnönü ve Sakarya'da kazandığımız zaferler sonrasında çatışmalar azalmıştı, cephelerde durgunluk vardı.Batı Cephesi Komutanı İsmet Paşa, Başkomutan Mustafa Kemal Paşa... Bugünkü sahtekârların aşağılamaya kalkıştığı, "iki ayyaş" diye söz ettiği aslan yürekli adamlar.Ömürleri cephelerde ve savaş alanlarında geçmiş, en ön saflarda vuruşmuş kahramanlar.Türk ordusu düşmana saldıracak ve son darbeyi vurmaya çalışacaktı. Ancak bunun çok gizli tutulması gerekiyordu. Asker bile yeni mevzilerine gece yürüyüşleriyle giriyordu.Ankara'da kurulan Anadolu Ajansı 26 ağustos öncesinde bir haber geçti:"Mustafa Kemal Paşa yarın Çankaya'da bir çay ziyafeti verecek." Dikkatler oraya çevrilirken Mustafa Kemal Paşa Ankara'dan sessizce ayrılıp Batı Cephesine, Afyon yakınlarına gitti. Saldırı planları hazırdı.Türk ordusu mevzilendi, 26 Ağustos günü Büyük Taarruz başladı.İşgal altındaki vatan toprakları kurtarılacaktı.Birkaç gün sonra Mustafa Kemal Paşa o ünlü emrini verdi:"Ordular ilk hedefiniz Akdeniz'dir, ileri." (O yıllarda Ege'den 'Akdeniz' olarak söz edilirdi.)Uşak, Afyon, Bursa, Aydın, Manisa sonrasında sıra en önemli yere adım adım gelecekti.İzmir...30 Ağustos 1922'de gerçekleşen büyük meydan muharebesini kazanıp son vuruşu yaptık. Ordularımız artık İzmir'e yönelmişti. Yürüyüş at sırtında veya yayan yapılıyor, Mehmetçik o sıcakta aç susuz, işgal altındaki yanmış ve yıkık beldeleri tek tek kurtarıp İzmir'e doğru ilerliyordu.İzmir 9 Eylül günü kurtarıldı, hükümet konağına bayrağımız çekildi.Yunan ordusunun komutanı general Nikolaos Trikupis, 2 Eylül 1922 günü bütün komuta kademesiyle birlikte teslim oldu. Sonra bu savaşı ve teslim olma gününü Türkçe'ye de çevrilen "Hatıralarım" isimli kitabında anlattı.Sizlere bir kez daha ilettiğim o bölümleri yeniden okuyalım:"Piyadelerimiz topçularımızın etrafını sarmış, Türklere ateş açtıkları takdirde kendilerinin de bizim topçulara ateş edeceğini söylemişlerdi. İleri sürdükleri sebep şu idi: Savaşta Türklerle göğüs göğüse gelindiğinde Türkler onları esir alır ve hepsini keserdi... Bu suretle son mukavemet (direnme) ümidimiz de sönmüştü. Küçük birlik komutanlarına askerleriyle birlikte sonuna kadar mukavemet için derhal mevzilere girmelerini emrettim. Fakat istisnasız bütün subaylar bana askerlerinin savaşmak istemediğini, mücadelenin boş olduğunu söylediler. Bu acıklı durumda kalınca büyük bir üzüntüyle top ve makineli tüfeklerin tahrip edilmesini istedim. Bu emir yerine getirildi. Mukavemet gösterdiğimiz takdirde askerlerimizin kesileceğini anlayınca, beyaz bayrak çekip teslim olmak zorunda kaldık..." Kendisini aklamaya çalışan başkomutan Trikupis nasıl teslim olduğunu aynı kitabında şöyle anlatıyor:"Uşak dışında esir olup Türk ordusunun kumandanı (Batı Cephesi komutanı) İsmet Paşa'nın dairesine götürüldüm. O da beni Mustafa Kemal'e götürdü. Mustafa Kemal'in odasına girdiğim zaman o ayağa kalkarak dostane bir şekilde beni karşıladı ve Fransızca hitap ederek şunları söyledi: 'Unutmayın ki general, koca Napolyon da esir olmuştu. Siz vazifenizi tam olarak ve sonuna kadar yaptınız. Biz sizi takdir ediyoruz, size hürmet ediyoruz. Burada esir değil misafirsiniz'. Oradan Ankara'ya, Ankara'dan da Kırşehir'e götürüldük, esaretimiz bir yıl devam etti. Oraya (esir düşen) diğer generallerle birlikte birçok subay da getirilmişti..." Trikupis işin ayrıntılarına girmiyor, esir olmasını kitabında bu kadar anlatmakla yetiniyor.Bir de, sonraki yıllarda kendisiyle söyleşi yapan ve söyleşiyi teybe alan gazeteci abimiz Hıfzı Topuz'a Atina'da anlattıkları var. O sırada 84 yaşında. Özetliyorum:"Etrafımız Türkler tarafından çevrilmişti. Esir olacağımızı anlıyorduk. Beygirim de vurulmuştu. Başka bir ata binerek çemberi yarmak istedim ama fayda vermedi. Yaverim yanıma gelip 'Generalim kılıçlarımızı yok edelim' dedi. Kılıcımı kendisine verdim, aldı ve kırıp parçaladı. (Kılıç askerliğin ve komutanlığın onur simgesidir. EÇ.)Yunan ordusunun komutanı general Nikolaos Trikupis, 2 Eylül 1922'de teslim oldu. Bir esir gibi değil bir konuk gibi tutuldu.Türklerin içine düşmüştüm, esir oldum. Bizim Anadolu'da ne işimiz vardı, ne diye bizi oralara gönderdiler. Şimdi itiraf ediyorum, bizim Anadolu savaşında hiçbir çıkarımız yoktu. Yabancı devletlere alet olduk. Ben Anadolu'da sizinle dört defa çarpıştım. İnönü, Sakarya, Dumlupınar... Türklerin büyük hazırlık içinde olduğunu fark ediyorduk. Nihayet 26 Ağustos sabahı Türklerin beklenmedik taarruzu ile karşılaştık. Ancak cephenin çökeceğine ihtimal vermiyorduk. En büyük korkumuz İzmir'le