19 Haziran Pazar günü Babalar Günüymüş!Oğlum beni tebrik için söyleyince anladım. Meğer ülkemizde, ilgililerce, her yıl Haziran ayının üçüncü Pazar gününün "Babalar Günü" olarak kutlanması kararlaştırılmış. Bilmeyen birçok kişiden biri olarak, ben de bilmiyordum. Çoğu zaman "Anneler Günü" denen ve olanca duyguların ona sığdırılmaya çalışıldığı "gün" için bir şeyler yazıp çizdik; hakları olarak, annelere övgüler, methiyeler düzdük de, doğrusu, babalara tahsis edildiği söylenen "Babalar Günü" için pek de kafa yormadık. Buna değmedikleri, bunu hak etmedikleri için mi Hâşâ! Anneler şefkatiyle, merhametiyle, nezahetiyle başımızın tacı, gönlümüzün ilâcı ise; babalar da çektikleri zahmetiyle, gördükleri mihnetiyle; ailesinin maruz kalabileceği sıkıntıları, âdeta paratoner olup def etmeleriyle; vaki olacak kusurların setriyle ve dahi içten içe sevgisiyle, başlara taç olmasa da, hiç değilse, "takke" olsunlar bari! Ana olmak zor, tamam; ama babalık da kolay değil. Babalar, omzunda sorumluluk şeleği; ömür boyu, sürüsüne çobandır! Fransız felsefeci-yazar Michel de Montaigne, "Aileyi idare etmekle, ülkeyi idare etmek arasında çok fark yoktur" diyor. Zahir "baba" olan babalar, bu hâleti yaşarlar. Anne, ailenin bahçesinde gülümseyen gül ise; babalar da, o güllere taşıyıcı dal olur; diken batsa ıyaline nutku durur, lâl olur. Her ne kadar onun "gün"ü, çoğu zaman, gecelere dönse de... Takdir olan vazifesi: Güllerini, goncasını; ıyalini, var oldukça kanat gerip, korumak! Peygamberimiz