Gün boyu çok yorucu ve köyden köye hareket ettiğimiz için vakit namazlarımızı köy veya kasaba camilerinde kılmayı tercih ediyoruz. Çünkü bu camilerde hem su, hem de wc bulunuyor. Tuvalet konusunda bu köylerde çok büyük problem var. Su konusunda da öyle.GEZİ: Afrika Gezi Notları - 2 ABDÜLBÂKî ÇİMİÇ - bkicimichotmail.com Bagajlarımızı bir gün gecikme ile alıyoruz 8 Temmuz günü gelmeyen bagajlarımız bir gün sonraki uçakla geliyor. Havaalanına gittiğimizde bir bagaj hariç diğerlerini alıyoruz. Bir bagajımız yine gelmiyor. Onun da raporunu tutturup direk köylere doğru yola çıkıyoruz. Bu seferki güzergâh bir gün önce gittiğimiz aynı bölge. Ancak köyler faklı. Elimizde onun üzerinde büyük valiz ve çuvallar var. Bunların hepsi giyecek ve ayakkabı dolu. Bunları muhtaç insanlara ulaştırmamız gerekiyor. İkinci gün yolculukta arabamız arıza yapıyor Bayramın ikinci günü de bir gün önceki aynı güzergâha doğru yola çıkıyoruz. Kaptanımız arabanın frenlerinin tutmadığını söylüyor. Önce ciddi bir problem olmadığını düşünüyoruz, ancak yollara yapılan hız kesici engellere minibüs çok hızlı bir giriş yapınca işin ciddiyeti ortaya çıkıyor. Çünkü arabanın frenleri tamamen boşalmış durumda. Hemen minibüs kenara çekiliyor, bir de ne görelim Frenler tamamen boşalmış, sol arka teker fren borusu patlamış ve bütün frenlerin hidrolik yağı boşalmış. Yoldan geçen diğer taşıtlardan yardım alarak bir saat süresinde geçici bir çözüm sonrası yolumuza devam ediyoruz. Tekrar köylerde insani yardım devam ediyor Bayramın ikinci günü olan 10 Temmuz Pazar günü tekrar köylere doğru yola çıkıyoruz. Yine uzak köyler hedefte. Üç saati aşan yolculuktan sonra daha önce belirlenen Gonde Asala Şayır, Tero Dasita Ana Dodota, Walargi İtaya Şayır... gibi köylere gidiyoruz. Buralarda elimizde bulunan kıyafet ve ayakkabıları muhtaç olan insanlara veriyoruz. Zaman zaman zor anlar yaşıyoruz. Çünkü aşırı kalabalık ve izdiham anları da yaşanıyor. Yardım dağıtımında zorlanıyoruz. Çok zorlandığımız zamanlarda yerli insanlardan yardım talep ediyoruz. Daha da zorlanırsak yardım dağıtımına ara veriyoruz. Yol güzergâhında yardıma devam Köy ve kasabalarda yapılan insani yardım dağıtımları bazen bizleri zorluyor. Çok fazla kalabalık izdiham vaziyetine gelebiliyor. Onun için daha sakin yerleri seçiyoruz. Bir de yol güzergâhları bu yardımları ulaştırmak için çok elverişli. Tevafuk ettiğimiz özellikle kadın ve çocuklara şeker, çikolata ve giyim eşyası veriyoruz. Bu eşyaları alan insanların sevinç ve mutlulukları dünyanın en güzel hasleti olsa gerek. Mutlulukları gözlerine yansıyor. Nakdi yardımlar da yapılıyor Gittiğimiz köyler İtaya Şeyir, Gonde Finçame, Tulu Moye köyleri. Bu köylere insanlar hakikaten çok fakir. Onların tabirince miskinler. Zaruri kuttan ziyade başka bir şey yok desek mübalağa etmiş olmayız. Evleri o kadar iptidai ki insan burada nasıl yaşıyor diye hayıflanıyorsunuz. Bu insanların durumuna göre nakdi yardımları da ihmal etmiyoruz. Vesile olanların Rabbim niyetlerini kabul ve makbul eylesin. Nakdi yardımlarda daha çok kadınları tercih ediyoruz. Çünkü biliyoruz ki onlar muhakkak zaruri ihtiyaçlar için bunu kullanacaklar. Çocuklarla geçirdiğimiz zamanlar Köylerde çocuklar çok kısa sürede etrafımızı sarıyor ve çok kalabalık topluluklar halini alıyorlar. Hepsi kendilerine bir yardım yapılacağını bekliyor vaziyetinde. Elimizden geldiği kadar onlara yardım yapmaya çalışıyoruz. Bazılarını seviyor ve resimler çektiriyoruz. Onların masum ve temiz dünyaları ve enfüsi ahvalleri simalarını yansıyor. Çevrenin iklim şartlarına çocuklar da ünsiyet etmişler. Çoğunun ayaklarında ayakkabı ve terlik dahi yok. Onlar bunun yokluğuna aldırış etmeden yine de çocukluk hasletlerini yaşıyorlar. Kadınların vaziyeti Hem köylerde, hem de şehirden dönüşte sanki ailenin bütün yükünü hanımlar çekiyormuş gibi bir vaziyet var. Elbette ailenin geçim mükellefiyeti erkeklerde, ancak kadınların fakir'ül hâli nazarımızdan kaçmıyor. Bizler de bunu dikkate alarak direk aileye sarf edilecek yardımların çoğunu kadınlara vermenin dana münasip olacağını düşünüyoruz ve öyle de yapıyoruz. Yöresel yemekler Etiyopya'nın köy ve kasabalarında yöresel yemekler de takdim ediliyor. Bu lezzet bizlere çok da cazip gelmiyor. Yine de Samsun'da tıp eğitimini tamamlayıp şu anda İstanbul'da hekimliğe devam eden Dr. Taha Beyin kardeşlerinin