-Salyangoz romanından- Bülbül'e sırrını ifşa etme demişler. Akşama kadar aşkını ilan etmiş. Cümle âlem duyup herkes, bir söz söylemiş. Bülbülün aşkını duyan gül, açıldıkça açılmış. Rengini, kokusunu âleme gösterip, kendinden geçmiş. Birkaç gün içinde ise, yapraklarını dökmüş, bülbül feryada başlamış. Bu hâlleri gören bahçıvan hayret etmiş. "Biri sırrını söyledi, biri gönlünü açtı, şimdi ikisi de yalnız kaldı. Bu nasıl iştir" diye Derviş'e sormuş Derviş, pervaneyi misal vermiş. Sırrını âleme açmadı. Gönlünde taşıdı. Yandı aşkın ateşiyle, yine de gıkı çıkmadı. Padişah, bu konuşmayı duyunca, oğluna seslenmiş. İbret al oğlum. Dilin kendisi küçüktür ama cürmü büyüktür. Söylediğin her söz, senin için yüktür. Babasından bu sözü duyunca şehzade, nedamet getirmiş. Çöplükte kokan gülün, karganın peşine düşmeyi bırakmış. Pervane ile arkadaş olmaya karar vermiş. Tam bir yıl beraber olmuşlar. Her gece yanıp her sabah, yanmamış gibi hayata sarılmışlar. İnsanlığa hizmet aşklarının artması için, Allah'a yalvarmışlar. Bu hâli gören Derviş, boynunu bükmüş. Allah'ım, aşkına kavuşanlar, aşkından yanıyorlar. Yandıkça seviniyor ve insanları sevindiriyorlar. Bize de nasip et, demiş. Ahmet Fehim ŞİİR Mukadderat Yıkıldı kalender, Zevahir aldı çağı yürüdü... Kaybolmuşken kendi halindeliğimde, Keder beni aldı bilinmez diyara götürdü... Girift bir hâlde cümlelerim, Kalmadı gülecek hiç mecalim... Böyleymiş mukadderat, Yokmuş gün yüzü yetim kalbime... Pencereler hep karanlık, Gözlerimi açsam da göremem artık... Rüzgâr esse de giremez içeri, Yağmur yağsa da arıtmaz kederi... İmtihan olarak yeterim ben kendime, İnfaz gerekmez cezama geceler yeter... Hem unutkan hem hatırnazdır kelimelerim, Gönlümdeki bilmece derdimden beter... Öyle bir yalnızlık ki ahdimden döndürmez, Kafiyesiz bir şiir gibi kucaklarım kimsesizliği... Kübra Can KISA KISA İyi öğrenme ayları Dünya tarihinde en çok buluş, ürün geliştirme, yenilik kuzey yarım kürenin tam ortasından geçen hat üzerindeki toplumlarda görülmüş. Bu hat üzerindeki ülkeleri