Birleşmiş Milletler 3 Aralık'ı Dünya Engelliler Günü olarak kabul etti. 1992 yılından bu yana 3 Aralık bu anlamda uluslararası bir hatırlatma günüdür. Yaşadığımız dünyada -Allah korusun- başımıza ne geleceği nasıl bir kaza geçireceğimiz ve nelerle karşılaşacağı hiç belli olmuyor. Bu konuda anlamlı bir hikâyeyi paylaşmak istiyorum."-Anne-baba San Francisco'dayım. Artık eve dönüyorum ama sizden ricam yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum.-Memnuniyetle oğlum, onunla biz de tanışmak isteriz.-Fakat bilmeniz gereken bir şey var. O arkadaşım bir engelli. Savaşta ağır yaralandı, bir mayına bastı ve bir koluyla bir ayağını kaybetti. Onun şimdi gidecek bir yeri yok.-Bunu duyduğumuza üzüldük oğlum, belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz.-Hayır, onun bizimle yaşamasını istiyorum.-Oğlum, sen bizden ne istediğini bilmiyorsun. O artık engelli ve bize korkunç bir yük olur. Bizim kendimize ait bir hayatımız var ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence hemen bu arkadaşını unutup eve dönmelisin, o kendi başının çaresine bakacaktır.Oğlu telefonu kapattı. Ailesi ondan birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon gelinceye kadar haber alamadı.Oğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrenir öğrenmez hemen San Francisco'ya uçtular ve bu olayın bir kaza değil, intihar olduğunu söyleyen polisler tarafından, cesedi tespit etmeleri için şehir morguna götürdüler.Üzüntülü anne baba morgda kendilerine gösterilen evlatlarını tanıdılar ama o anda bilmedikleri bir şeyi daha öğrenip dehşete düştüler. Bu ceset kendi çocuklarıydı ve ne enteresan ki bir kolu ve bacağı kesilmişti.Kendilerine o gün telefon açan oğullarının sakat bir arkadaşı olmadığını aslında kendinden söz ettiğini öğrendiler!.. Aslan Torun ŞİİR PİŞMANLIK Yalan dünya; sana nettim, neyledim,Elimde, avuçta pişmanlık kaldı.Günahı, sırtımda yüküm eyledim,Elimde, avuçta pişmanlık kaldı. Akar gözüm yaşı, silenim yoktur,Derdimin dermanın, bilenim yoktur,Kalmışım kenarda, gelenim yoktur,Elimde, avuçta pişmanlık kaldı. 'Koklasın yâr' diye, gülleri derdim,Onca yol katedip eline verdim,Gönlünü almaktı, biricik derdim,Elimde, avuçta pişmanlık kaldı. Ana baba gidip vefat edince,Kardeşler de bir bir