Bir şeyler yazmaya çalışıyorum. Olmuyor!Tarifsiz bir acı Sanki çıkmaz bir sokakta bir başına unutulmuş gibi...Kolum kanadım kırılmış, gemiler yanmış, kavrulmuş gibiDuygularım köz olmuş, sevincim solmuş, felek yerle bir olmuş gibiVe asıl kelimelerin özü darda Canı yok, dermanı yok.Kelimelere dokunduğum an çığlık atıyor. Sanki derin bir yaraya basmış gibiTekrar deniyorum, olmuyor. Birkaç gündür durum bu.Sanki kelimelerin her yerinden alevler yükseliyor.Öyle acı içindeler, öyle öfke dolular, öyle yastalarÖyle ya Neyi anlatsınlar ki bu kör düzendeDaha yıpranmayan, kırılmayan, kara çalınmayan ne kaldı kiHangi çirkinliği yüzümüze vursunlarHangi kara bulutları yüzümüze tokat gibi çarpsınlarHangi ayazı, hangi vicdansızlığı, hangi yoksunluğu, hangi yalnızlığı anlatsınlarSahi neyi anlatacaklar kiHayatının baharında aramızdan ayrılan gençlerimizi miMuradına eremeden toprak olan canlarımızı mıYoksullukla, çaresizlikle bir başına bocalayan yavrularımızı mıBir dikili ağacı bile olmayanları mıMülakatta elenen vicdanımızı mıİş bulmak için çırpınan yürekleri miVe kahrından ardına bile bakmadan yâd ellere kaçan geleceğimizi miSahi hangi birini anlatsınlarHer alanda yaşadığımız çürümüşlüğü müBir türlü kör kuyulardan çıkamayan, şiddet gören kadınlarımızı mıBirbirine laf yetiştirmekten, bağırmaktan, ötekileştirmekten başka bir işe yaramayanları mıHer şeye rağmen yaşama tutunmaya çalışan, çalıştıkça da her seferinde aşağı doğru çekilenleri miBugünde iş bulamadığı için evinin yolunu kaybeden bir