Galatasaray sezon başı hedeflerinden çok uzak bir maça çıktı. Gelinen noktada tek hedefi aynı doğrultuda ligden düşmemek ve galibiyet olan Göztepe'yle oynadı. Atmosfer ve gerilim açısından yüksek bir maç olacağı aşikardı. Galatasaray'ın, Göztepe gibi ön alan presli oyunu tercih eden ve kısa yoldan gol atmayı düşünen takıma karşı öne geçmesi önemliydi. Bundan sonraki süreçte topa sahip olacak oyuncuların sahada olmaması ki bu bir teknik adam anlayışı olabilir. Ön alanda pres, geçiş oyunları aynı zamanda savunma arkasına atılacak toplarla eksik yakalayıp kontraları da denemek olacaktı. Ama bu eldeki kadroda bu iki oyun da oynanamadı. Baskı yedikçe zaten bireysel hataya müsait oyuncu profilleri olan ve dengesizce hareket eden isimleri bulunan Galatasaray'ın yine kronikleşmiş hastalığı ortaya çıktı. Hem bu oyuncuların yetersizliği ve hem de oynatılma tercihleri de bunun baş sebebiydi. İşin tuhafı penaltılar, uzun süredir sağlık sorunlarından dolayı olmayan Omar'ın tarafından değil de sol kanattan geldi. Bu birçok şeyi anlatıyor. Orta alanda Pulgar ve Taylan ile başlamak oyunu kuramamak demektir. Bu aynı zamanda rakip ceza sahasında topla buluşamamaktır. Galatasaray'ın bu ölü toprağını üzerinden atması da 2 gol yemesinden sonra oldu. Hem oyuncu değişikliği hem geriye düşmekten sonra Gomis gibi lider oyuncunun sahaya girmesi takımı toparladı.