1999'da tanıştım Mustafa Karahasanoğlu ağabeyle. İlk karşılaşmamızda ne kadar babacan, halim-selim ve güven veren biri olduğunu hissettirmişti! Onunla beraber geçen 23 yıllık sürenin her adımı silinmez bir anıyla hafızamda yer almakta. Ömrümün yarısını kendisiyle, aynı çatı altında bir baba-oğul, kardeş-ağabey havasında geçirdim. Ve bu zaman içinde o eksik olmayan tebessümünden başka kendisinden hiçbir kırıcı laf işitmedim. Birine sesini yükselttiğini, azarladığını da hatırlamıyorum.