Ürpertici de olsa gerçek şu ki deprem medya ve siyaset tarafından çoktan seçim propagandası haline dönüştürülmüş durumda. Devletin depremde yetersiz kaldığını söyleyenlerle, devletin ilk andan itibaren her şeye hakim olduğunu söyleyenler arasında dozu gittikçe daha da artacak bir söylem üstünlüğü mücadelesi var.Hükümetten hatalarını itiraf edeceği, en azından bunu dile getirenleri hain olarak suçlamayacağı bir sağduyuyu beklemek saflık olur. Aynı şekilde muhalefetin de hataları bahane ederek, devletin bütün aşamalarda çaresiz kaldığı propagandasından feragat edeceğini düşünmek gerçekçi değil. window.__ITGS_started Date.now(); Ama Türkiye'nin önünde cumhuriyetin kuruluşundan bu yana yaşadığı en büyük meydan okuma var. Bunun müsebbibi de sadece hükümetler değil, yüzyıllardır beslediğimiz açgözlülüğümüz ve öngörüsüzlüğümüz. Elbette hükümetin suçlanacağı birçok konu var ama depreme karşı tüm tedbirleri alan hiçbir iktidarın, yönetmelikleri tavizsiz uygulayan hiçbir belediyenin seçim kazanamayacağı gerçeğini de kendimize itiraf etmemiz gerekiyor. Toplumun tüm kesimlerinin ittifak edeceği yapısal bir dönüşümden bu zamana kadar çok uzaktayız ve bunun yegane müsebbibi de hiçbir zaman tek başına hükümetler olmadı.Yaşanan karmaşada yine eski polemiklere sarılıp siyasi fayda peşinde koşmak yerine, yapıcı çözümler aramak atılacak en akıllı adım olacak. Aynı tepkileri vererek farklı sonuçlar elde edemeyeceğimiz hikmetini artık ortalama bir sosyal medya kullanıcısı bile biliyor.Türk halkı tüm olumsuz koşullara rağmen (ekonomik krizin içinde olduğumuzu unutmayalım) olağanüstü bir destek ve dayanışma gösterdi. Bu ruh halinin hamaset ve duygusallığa kapılmadan tahlil edilmesi gerekir ki bu şimdilik konumuz değil. Devletin imkanları, hükümetin kriz yönetme becerisi tartışmalı olsa da, çok az ülkeye nasip olacak olağan üstü bir mili dayanışma ruhumuz var. Anlaşılan o ki milletimiz suiistimal edilmediğine emin olduğu an, verdiği desteğin kat kat fazlasını sunmaya hazır.Şimdi siyasetin de bu düzeye çıkması gerekiyor. Bu dayanışma ve fedakarlığın önünü açacak sağduyu ve ferasete ihtiyaç var. Hem iktidar hem muhalefet çevresinde nefret saçanlara değil yapıcı