Son kırk yıldır maruz bulunduğumuz, etnik ayrılıkçı terörün başarıya ulaşamamış olmasında en büyük pay PKK ile Kürt vatandaşlarımızı birbirinden titizlikle ayıran dilin her şeye rağmen terk edilmemiş olmasındadır.Kürtlerle PKK'yı eşitleyen bir dil ise etnik bölücülüğün önündeki en büyük seti yıkabilecek bir dinamit potansiyeli taşıyor. Bir önceki seçim döneminde kullanılan "Yallah Kürdistan'a" retoriğinden daha tehlikeli bir dilden söz ediyoruz.Unutmayalım ki Türkiye'deki Kürt etnik varlığının istismara açık hale gelmesinin de başlıca sebebi Kürtlerin -en azından bir kısmının- millet bütünlüğünün eşit parçası olarak görülmedikleri hissine kapılmaları olmuştur. Bu bakımdan devleti yönetme sorumluluğu üstlenmiş kişilerin bu ülkenin Kürt vatandaşlarını etnik ayrılıkçı hareketlerin istismarından korumaları terörle mücadelenin de esasıdır. Şu da var ki etnik bölücülük davası hesabına askeri, polisi, sivil insanları, hatta masum çocukları acımadan katleden kanlı PKK terörü Türkiye'de bir etnik çatışma atmosferi yaratmayı başaramadı. Toplumun mayasındaki güç buna engel oldu şimdiye kadar. Kürtler adına işlendiği iddia edilen cinayetleri asla Kürtlere mal etmedi milletin kahir ekseriyeti. Hal böyleyken, toplumun genelindeki PKK nefretini siyaset malzemesi yapmak isterken Kürt kökenli vatandaşlarımızı dışlayan, hatta terör örgütüyle eşitleyen bir dil ve üslup kullanmak nasıl bir sonuca yol açabilir, bir düşünelim hep beraber.Aslında meselenin temelinde bir zihniyet zaafı var. Milli kimliği, daha doğrusu "millet olma" nosyonunu anlama veya anlamlandırma zaafı. Bu da büyük ölçüde sosyolojik bir problemin tezahürü. Türk toplumunun sosyo-ekonomik gelişmesi modern anlamda milletleşme safhasına geçişe izin verecek seviyeye ulaşmadığı için etnik kimlikmilli kimlik ayrımının yapılabileceği bir kültürel zemin oluşmadı bir türlü.Millet kavramını bugünkü sosyolojik anlamının çok gerisinde, kabileaşiret mensubiyetine dayalı geri bir anlayışla yorumlamakta ısrar eden bölücü hareketin belirli bir taban bulmasında bizim ulus-devlet kavramını, daha doğrusu millet kavramını doğru bir şekilde yorumlamaktan özellikle belirli dönemlerde uzak düşmemizin de payı var.İnsan doğasında yer alan bir özellik olarak milliyetçilik kişinin mensup olduğu topluma karşı hissettiği aidiyet -ve sorumluluk- duygusudur. Bu doğal duygu toplumda birleştirici işlev de görebiliyor, ayırıcı da olabiliyor. Sosyolojik anlamda millet bilincine erişenleri birleştiriyor, bu aşamaya ulaşamayanları etnikçilik, kabilecilik, cemaatçilik, hemşehricilik gibi dar grup aidiyetleriyle sınırlandırıyor ve modern toplum hayatında problemlere yol açıyor.Son dönemde PKK terörü dolayısıyla yeniden karşımıza çıkan kimlikler problemi konusunda ise bu defa ülkeyi yöneten kadrolar ve toplum seçkinleri milli kimliği inkâr etmekle etnik grupları yok saymak arasında gidip geliyorlar. Oysa modern anlamıyla "millet" son tahlilde devleti olan topluluk demektir. Ortada bir devlet varsa bir de millet vardır. Dünya üzerindeki milletlerin büyük kısmı çok etnilidir. Yani birden fazla etnik kimlikten oluşur milletler.