Herkes insanlığın kötüye gittiğini söylüyor fakat kimse kendisinin kötüye gittiğini kabul etmiyor.

Geçtiğimiz Cumartesi günü; aklıselim sahibi, memleket ve millet için kafa yoran ve derdi olan bağımsız ve bağlantısız dostlarla, ülkemizin ve milletimizin değer yargılarındaki zaaflar üzerine sohbet ettik.

Mevzuunun ana konusu, baştaki sözün ekseninde döndü. Devlet adamlarından-akademiden-siyasetten-sanattan-ticaretten pazardaki esnafımıza kadar kim konuşsa, insanlığın kötüye gittiğini söylüyor ama kimse de kendisinin kötüye gittiğini kabullenmiyor.

Müşavere; "Bu meseleye nasıl yaklaşılmalı ne neler yapılmalı" seyrinde ilerlerken, şu ortak kanaatte buluşuldu:

Bizi biz yapan metinleri sadece okuyoruz, anlamak ve yaşamak işimize gelmiyor. Köklü bir medeniyetin ve köklü bir devletin mensupları olarak ne yazık ki, bu temele sahip çıkan metinlerimiz, medeniyet kurucu metinlerimiz, tarih yazan ve yazdıran metinlerimiz sahip çıkmakta ihmaller yapıyoruz.

Bu metinler; kâğıt üzerinde, kitaplarda, arşivlerde yeniden inşa ve imar için icraata konulma çabaları görülmekte ama ithal zihinlerin işgaline uğrayan eğreti beyinlerle yapıldığı için olsa gerektir ki tesirli ve etkili olamamaktadır.

Oysa Cumhuriyet tarihi boyunca son yirmi yılda ilk defa millet-devlet kucaklaşması neticesinde tam bağımsız bir ülke olduk.

Yüzyılda yakaladığımız bu nasibin devamı için; eğitimden medyaya, kültürden sanata, devlet-millet arasındaki milli mutabakatın daha güçlendirilmesi adına bizi biz yapan metinleri gevşemeden-bölünmeden-darılmadan-kırılmadan neşvünemaya çalışmalıyız.

Müslüman bir toplum oluşumuz hasebiyle şu hakikatin altını çizmeliyiz. Bizim medeniyet metinlerimizin beslendiği kaynak İslam'dır.

İslamiyet fert ve toplum dengesini mükemmel biçimde kurmuştur. Başka hiçbir din ve hiçbir doktrin bu dengeyi kuramamıştır.

Böylesine zengin ve kavi bir gerçeğin sahibiyiz. Bu sahipliğin özünü Felsefe ve Psikoloji tarihinin duayeni, Prof. Dr. Yılmaz Özakpınar, "İslam Medeniyeti ve Türk Kültürü" isimli kitabında şöyle anlatır: