Ömer Okçu ağabey benim için dizinin dibinde oturulacak güzide bir mürşitti. Fırsat buldukça oturur ve dinlerdim. Birlikte seyahatlerimiz oldu, konferanslara gittik, kısa ve uzun yolculuklar yaptık, bu süreler içerisinde herhangi bir dünyalık çıkarı adına konuştuğuna şahit olmadım. Konuşunca hayrı söyler, söylediğinde de anlaşılmayacaksa susar ve düşünürdü. Sözleri kadar susması da bir tebliğdi. Hayatının hemen her safhası ahiretle irtibatlıydı. Çocuk yaşında maruz kaldığı Erzincan'daki büyük depremden sonra bu irtibatı hiç kesilmemiş. İnsan başta olmak üzere hiçbir canlının haksızlığa uğramasına razı olmazdı. Özellikle aile bütünlüğü