Eşikte duran insan

HÜSEYİN ÖZTÜRK

Yazının başlığı merhum Rasim Özdenören ağabeyin, insanın nefsiyle aklına ayna tutan kitabının ismi.

Edebiyatımızda, fikir ve düşünce hayatımızda kendisini tanıyan ve okuyanların veya tanımak ve okumak isteyeceklerin hayatına anlam katıp, yön veren Rasim Özdenören, üç yıl önce 23 Temmuz 2022 yılında Hakk'ın rahmetine kavuşmuştu.

Kendisini ve onunla birlikte "Yedigüzel Adamı", 70'lerin sonuna doğru tanımıştım. Orta yaşı çoktan geçmiş bu güzel insanların gözünde gençliğe adım atmış heyecanlı öğrencilerdik. Bu yüzden sever ve öğretmenlik ederlerdi.

Mavera Dergisi'nin hazırlık toplantılarına katılır ve çalışmalarını, hatta tartışmalarını hayret ve özenle izlerdik. Toplantının sonunda, 5 Temmuz 2008 yılında rahmete varan Erdem Beyazıt ağabey, bize dönerek:

"İyi fikirler tartışarak ortaya çıkar. İyi fikirler, özgür insanların birbirleriyle konuşabildikleri sürece düşünce haline gelir" derdi.

Erdem Beyazıt, Rasim Özdenören, Mehmet Akif İnan, Ersin Nazif Gürdoğan, Cahit Zarifoğlu, Alaaddin Özdenören gibi bizi yoğuran ağabeylerle vefatlarına kadar iletişimimiz sürdü.

En çok da Rasim ağabeyle çeşitli mecralarda birlikte olduk. Ankara'da olduğumuz yıllarda birlikte yürüyüşlerimiz olur, kitapçıları gezerdik.

Kendisinden en çok istifade ettiğimiz anlar yürüyüşlerdeydi. Yürürken konuşmayı severdi. Bazen de uyarırdı.

-"Yürürken çevreyi izlemek güzeldir ama eğer çevre gözünüzü ve zihninizi kirletiyorsa, en iyisi hayra dair şeyler konuşarak yürümeli" derdi.

*

Hakikaten de hayat eşikte durmaktan ibaret. Esasında uzun yahut kısa ömürlü bütün insanlar eşikte yaşıyoruz.

Dünyaya geldiğimiz andan itibaren eşiğe dikiliyoruz. İnsanın ömrü iki dünya arasında eşikte geçiyor. Dünya kısmında emaneten duruyoruz ama galiba idrakte zorlanıyoruz.