Dünya ve ahiret dengesinde Mustafa Ağabey(1)

Hüseyin Öztürk

Bugün, hayatımın en önemli devrini borçlu olduğum vefa insanı ağabeyim ve dostum, Mustafa Karahasanoğlu'nun ahirete irtihalinin 3. seneyi devriyesi.

Söze, rahmetli olan kimseler üzerine konuşurken, her zaman uyararak; "Önce ruhuna birer Fatiha okuyalım, sonra konuşalım" dediği gibi, bu geleneği sürdürelim ve kendi ruhu şerifine birer Fatiha okuyalım.

Dünyasını ahiretine göre düzenlediğine yakın şahitlerinden birisi zatımdır. Dünyalık işini herkes bilir görürdü ama ahirete tekabül eden işini pek kimse görüp bilmezdi, bildirmezdi.

"Bu bedeni sağlıklı iken iyi değerlendirmeli, beden geçici, mana kalıcıdır. Bedeni manaya hizmet ettirmeli" diyerek, yaptığı her işinin manaya tekabül etmesini isterdi.

Medyada gördüğümüz Mustafa ağabey, inandığı davası adına taviz vermeden konuşur, yazar ve "taviz, tavizi getirir" diye hakikati tavizle zayıflatmazdı.

Sevdiklerine nasıl merhamet ve şefkatle davranıyorsa, inanç ortaklığı olmayan ama iş dünyasında bir araya geldiği, hatta siyasi ve ideolojik olarak ters kutuplarda bulunduğu kimselerle münasebetinde de -eğer inancına taciz yoksa- aynı şefkat ve merhameti gösterirdi.

Bildiği hak yoldan dönmeden yürürdü. Gazetenin yayın çizgisini de bu minval üzere sürdürdü. Hamdolsun şimdi de Nuri ve Ali İhsan kardeşler, ağabeylerinden aldıkları dünya ve ahiret dengeli yayın çizgisini korumaktalar.

•

Dünyadan hiçbir beklentisi olmayan derviş gibi yaşardı. Böyle derken; "boş verirdi" demiyoruz. Aksine gece gündüz çalışır, iki günü birbirine eşit olmazdı.

İki günün birbirine eşit olmama ilkesine dikkat ederdi. "Hadis, emir" derdi. Dünyalık kazancını, servet yapmak için değil, inandığı davasının aracı olarak görür ve daima güçlendirirdi.

Yine hemen pek çok insanın aklında; sert mizaçlı olduğu hali vardır. O sert mizacın altında gözyaşları hep kirpiklerinin ucunda beklemekteydi.