Son zamanlarda Buddha'nın, "Sonunda üç şey önemlidir; ne kadar sevdiğin, ne kadar nazik yaşadığın ve yazgında olmayan şeylerden nasıl zarafetle vazgeçebildiğin" sözü üzerine çalışıyorum."Yazgında olmayan şeylerden nasıl zarafetle vazgeçebildiğin"... İçinde büyük bir felsefe barındıran ne kadar derin bir cümle. Günümüzde, özellikle sosyal medya denilen mecrada her şey göze sokularak teşhir ediliyorken, bunu başarabilmek kolay mı Minimalleşme trendi, sürdürülebilirlik kavramları, doğal hayata dönüş isteğinin artışı, bu mecradaki sanal lükse ve hayata karşı duyulan kıskançlık duygusu mu, yoksa benimsenerek yapılan köklü değişimler mi Dışarıda olup biteni, iç gözlem ve farkındalıkla olduğu gibi kabul edebilmek büyük bir erdem. Bu ara çevremdeki birçok kişi her şeyi sorgulama ve sürekli çaba sarf etme içinde. Farkındalık devreye girdiğinde dönüşüm başlıyor. Dış etkenlerden, anlık zevklerden etkilenmeyen, kısıtlayıcı beklentilerden arınmış bir bilinç seviyesine ulaşabilmek, mutluluğun formülü bence. Hoşunuza gitmeyen, kıskanacak kadar rahatsız olacağınız bir deneyimle karşı karşıya olduğunuz zaman bile etraftaki güzellikleri görüp, takdir edebilme becerisini gösterebiliyorsanız, mutluluk tuzaklarını aşmışsınız demektir. Çok beğendiğiniz bir şeyi, hiç sevmediğiniz birinin üzerinde görmek kadınların dengesini bozuyor. Kadının derdi kadınla olduğu için buna artık normal gözüyle bakabiliriz. Peki ya baktığınız noktayı değiştirseniz Mesela neden onda var, bende yok Ama bak ona bunu almışlar, sen bana niye almadın Bu tür mutluluğu yok eden, mayın tarlası düşüncelerden kurtulup mutluluk algınızı yeniden şekillendirsenizSorun ilişkimizi, kazancımızı,